΀ο ΞΌΟ ΟƒΟ„ΞΉΞΊΟŒ Ο„ΞΏΟ Ξ›Ξ­Ξ½Ο„ΞΆΞΏΟ : Ξ— ΞΈΟΟ Ξ»ΞΉΞΊΞ� καφΡτέρια Ο€ΞΏΟ Ξ­Ο†Ο„ΞΉΞ±Ο‡Ξ½Ξ΅ τον καλύτΡρο φραπέ στην Ελλάδα

Ξ— συνταγΞ� παρέμΡνΡ Ρπτασφράγιστο ΞΌΟ…ΟƒΟ„ΞΉΞΊΟŒ Ρπί σΡιρά Ξ΅Ο„ΟŽΞ½. Και τι δΡν ΡίχΡ ΡιπωθΡί Ξ±Ο€ΟŒ ΟƒΟ„ΟŒΞΌΞ± σΡ ΟƒΟ„ΟŒΞΌΞ±. Κρέμα γάλακτος, αβγό, μπέικιν πάουντΡρ ακόμα ΞΊΞ±ΞΉ μαρένγκα ΡπινοΞ�ΞΈΞ·ΞΊΞ±Ξ½ Ξ±Ο€ΟŒ τον Ξ±ΟƒΟ„ΞΉΞΊΟŒ μύθο ως συστατικά της Ρπιτυχίας.

Ξ›ΞΏΞ³ΞΉΞΊΟŒ Ξ½Ξ± ανα΢ητάΡι ΞΏ ντουνιάς το Ξ±Ξ½ΞΏΞΌΞΏΞ»ΟŒΞ³Ξ·Ο„ΞΏ «Ο„ρικ» του καλύτΡρου φραπέ της Ελλάδας. Ξ Ξ·Ο‡Ο„ΟŒΟ‚ ΟŒΟƒΞΏ κανΡίς ΞΊΞ±ΞΉ… ατΡλΡίωτος, ένιωθΡς ΟŒΟ„ΞΉ σΡ πΡίσμα της κάθΡ τΡλΡυταίας ρουφιάς Ξ­Ξ²Ξ³Ξ±ΞΉΞ½Ξ±Ξ½ Ξ±Ο€ΟŒ τα βάθη του ποτηριού άλλΡς δύο.

Ο φραπές του θρυλικού Λέντ΢ου Ξ­ΞΌΞΏΞΉΞ±ΞΆΞ΅ ΞΌΞ΅… σνακ. Κι ΟŒΟƒΞΏ το ΞΌΟ…ΟƒΟ„ΞΉΞΊΟŒ βάσταγΡ, Ο„ΟŒΟƒΞΏ ΞΏΞΉ Ξ Ξ±Ξ³ΞΊΟΞ±Ο„ΞΉΟŽΟ„Ξ΅Ο‚ ξημΡροβραδιά΢ονταν στις καρέκλΡς της οδού Ευτυχίδου Ξ³ΞΉΞ± Ξ½Ξ± απολαύσουν Ξ±Ο…Ο„ΟŒ που δΡν μπορούσαν Ξ½Ξ± πιουν αλλού (ΞΊΞ±ΞΉ ΞΌΞ΅ ΞΊΞ±ΞΌΞ―Ξ± δύναμη Ξ½Ξ± φτιάξουν στο σπίτι τους).

Ξ Ξ±Ξ³ΞΊΟΞ±Ο„ΞΉΟŽΟ„Ξ΅Ο‚ ΡίπαμΡ; Λάθος! ΞœΞΏΞ»ΞΏΞ½ΟŒΟ„ΞΉ Ξ· καφΡτέρια ποτέ δΡν έθΡλξΡ ΞΌΞ΅ το πΡριβάλλον της (κάθΡ άλλο μάλιστα), προσέλκυΡ πΡλάτΡς Ξ±Ο€ΟŒ κάθΡ γωνιά της ΑττικΞ�Ο‚. Ξ‘Ο€ΟŒ τις 5 Ξ· ώρα το πρωί που άνοιγΡ μέχρι τις 2-3 τα χαράματα της Ρπομένης, ΞΏ Λέντ΢ος σέρβιρΡ ΡκατοντάδΡς καφέδΡς Ξ³ΞΉΞ± τους αστυνομικούς ΞΊΞ±ΞΉ τους οδηγούς του Ξ•ΞšΞ‘Ξ’ που πέρναγαν πρωί-πρωί ΞΊΞ±ΞΉ ακολούθως τους κοπανατ΢Ξ�δΡς μαθητές, έως ΟŒΟ„ΞΏΟ… γΡμίσΡι Ξ±Ο€ΟŒ Ξ±Ξ½ΞΈΟΟŽΟ€ΞΏΟ…Ο‚ πάσης ηλικίας ΞΊΞ±ΞΉ προέλΡυσης.

Ξ£Ξ�ΞΌΞ± κατατΡθέν Ξ³ΞΉΞ± ραντΡβού, αποτέλΡσΡ μΡταξύ άλλων αγαπημένο στέκι της μΡγάλης ομάδας μπάσκΡτ του Παγκρατίου στα τέλη της δΡκαΡτίας του ’80 ΞΊΞ±ΞΉ τις αρχές του ’90.

Ο ιδιοκτΞ�της ΧρΞ�στος Λέντ΢ος Ξ­Ξ³ΞΉΞ½Ξ΅ πιο διάσημος ακόμα ΞΊΞ±ΞΉ Ξ±Ο€ΟŒ τον ΡφΡυρέτη του Ρθνικού ΞΌΞ±Ο‚ ροφΞ�ματος. Ο ΔημΞ�τρης Ξ’Ξ±ΞΊΟŒΞ½Ξ΄ΞΉΞΏΟ‚ τον λάνσαρΡ το 1957, Ξ±Ξ½Ο„ΞΉΞΊΞ±ΞΈΞΉΟƒΟ„ΟŽΞ½Ο„Ξ±Ο‚ τη σοκολάτα ΞΌΞ΅ τον καφέ, ΞΏ Λέντ΢ος ΟŒΞΌΟ‰Ο‚ ΞΈΞ± Ξ­ΞΊΞ±Ξ½Ξ΅ τη διαφορά, Ξ΄Ξ·ΞΌΞΉΞΏΟ…ΟΞ³ΟŽΞ½Ο„Ξ±Ο‚ το μύθο της καφΡτέριας του.

«Ξ€ΞΏ ΞΌΞ±Ξ³Ξ±ΞΆΞ― ξΡκίνησΡ ως ΢αχαροπλαστΡίο πολυτΡλΡίας το 1964. ΦτιάχναμΡ πολύ ωραίΡς πάστΡς ΞΊΞ±ΞΉ τις σΡρβίραμΡ στον ΞΊΟŒΟƒΞΌΞΏ ΞΌΞ±ΞΆΞ― ΞΌΞ΅ το καφΡδάκι του. Μια ημέρα Ρίχα μπΡι πίσω Ξ±Ο€ΟŒ τον μπουφέ ΡπΡιδΞ� έλΡιπΡ ΞΌΞΉΞ± κοπέλα ΞΌΞ΅ άδΡια. ΕκΡί που ΞΊΞ±ΞΈΟŒΞΌΞΏΟ…Ξ½, Ο€Ξ΅ΞΉΟΞ±ΞΌΞ±Ο„ΞΉΞΆΟŒΞΌΞΏΟ…Ξ½ ΞΊΞ±ΞΉ ΞΌΞΏΟ… Ξ�ρθΡ Ξ· ιδέα Ξ½Ξ± Ξ±Ξ½Ξ±ΞΊΞ±Ο„Ξ­ΟˆΟ‰ στο μίξΡρ τον καφέ ΞΌΞ΅ διαφορΡτικΞ� δοσολογία. Ξ‘Ο…Ο„ΟŒ Ξ�ταν! Ο Ο€ΟΟŽΟ„ΞΏΟ‚ φραπέ Ξ± λα Λέντ΢ος σΡρβιρίστηκΡ ΞΊΞ±ΞΉ Ξ±Ο€ΟŒ Ο„ΟŒΟ„Ξ΅ Ξ­Ξ³ΞΉΞ½Ξ΅ ανάρπαστος», έχΡι πΡι ΞΏ ίδιος.

ΞšΞΏΞΉΞ½ΞΏΟ€ΞΏΞΉΞ�στΡ στο Facebook

Προς Ρνημέρωση των Ξ½Ξ΅ΟŒΟ„Ξ΅ΟΟ‰Ξ½, ΞΊΞ±ΞΉ ΟŒΟƒΟ‰Ξ½ δΡν έτυχΡ Ξ³Ξ΅Ξ½ΞΉΞΊΟŽΟ‚ Ξ½Ξ± δοκιμάσουν, Ξ΅Ο€ΟΟŒΞΊΞ΅ΞΉΟ„ΞΏ Ξ³ΞΉΞ± Ξ­Ξ½Ξ± πολύ Ξ΄Ο…Ξ½Ξ±Ο„ΟŒ καφέ ΞΌΞ΅ πλούσια γΡύση, που έφΡρνΡ κάτι σΡ τιραμισού. Ο Ξ±Ο†ΟΟŒΟ‚ του Ξ�ταν Ο„ΟŒΟƒΞΏ Ο€Ο…ΞΊΞ½ΟŒΟ‚ που ΞΊΞΏΞ²ΟŒΟ„Ξ±Ξ½ ΞΌΞ΅ το μαχαίρι.

ΞšΟΟ…Ο†Ξ¬ συστατικά δΡν Ο…Ο€Ξ�ρχαν ΟŒΞΌΟ‰Ο‚. ΀ο ΞΌΟ…ΟƒΟ„ΞΉΞΊΟŒ Ξ�ταν Ξ· αφθονία σΡ καφέ ΞΊΞ±ΞΉ ΢άχαρη ΞΊΞ±ΞΉ το χτύπημα σΡ μΡγάλο γυάλινο ΞΊΞ±ΞΉ ΟŒΟ‡ΞΉ Ο€Ξ»Ξ±ΟƒΟ„ΞΉΞΊΟŒ μπλέντΡρ Ξ³ΞΉΞ± αρκΡτΞ� ώρα. ΧρΡιάστηκΡ Ξ½Ξ± πΡράσουν 55 ολόκληρα Ο‡ΟΟŒΞ½ΞΉΞ± Ξ³ΞΉΞ± Ξ½Ξ± αποκαλυφθΡί.

Ξ— χονδρικΞ� συσκΡυασία νΡσκαφέ των 2,5 κιλών υπολογί΢Ρται ΟŒΟ„ΞΉ αντιστοιχΡί στις καφΡτέριΡς σΡ 1.000 Ξ΄ΟŒΟƒΞ΅ΞΉΟ‚ καφέ. «Eγώ δΡν βγά΢ω ούτΡ 400. OΞΉ Ο…Ο€ΟŒΞ»ΞΏΞΉΟ€ΞΏΞΉ τσιγκουνΡύονται τη Ξ΄ΟŒΟƒΞ·. Ετοιμά΢ω Ξ­Ξ½Ξ± Ξ³Ξ»Ο…ΞΊΟŒ μΡίγμα ΞΊΞ±ΞΉ Ξ³ΞΉΞ± τον μέτριο προσθέτω έξτρα καφέ Ξ±Ο€ΟŒ πάνω», ΡίχΡ πΡι ΞΏ ΧρΞ�στος Λέντ΢ος, λίγο καιρό προτού κλΡίσΡι το ΞΌΞ±Ξ³Ξ±ΞΆΞ―.

«ΞšΞ±ΞΈΟŒΞΌΞΏΟ…Ξ½Ξ± στου Λέντ΢ου ΞΊΞ±ΞΉ έπινα καφέ. Και βλέπω Ξ­Ξ½Ξ±Ξ½ τύπο ΞΌΞ±ΞΆΞ― ΞΌΞ΅ σένανΡ. Και σκύβω το κΡφάλι Ξ½Ξ± ΞΌΞ· ΞΌΞ΅ δΡις Ρσύ. ΘολώνΡι το ΞΌΟ…Ξ±Ξ»ΟŒ ΞΌΞΏΟ… ΞΊΞ±ΞΉ σκί΢Ρται Ξ· Γη. ΀ριγύρω κουβΡντιά΢ανΡ Ξ³ΞΉΞ± τα πολιτικά ΞΊΞ±ΞΉ Ο€ΟŽΟ‚ ΞΏ ΞœΞ±ΟΟΞΏΟ‚ σούταρΡ δοκάρι την μπαλιά. Κι Ργώ ΞΏ μαύρος Ο„ΟŽΟΞ± δα βλέπω πως ΞΌΞΉΞ± στιγμΞ�, Ξ½Ξ± σβΞ�σΡι Ξ· ΞΆΟ‰Ξ� ΞΌΞΏΟ… Ξ�τανΡ αρκΡτΞ�. Ξ€’ Αγίου ΒαλΡντίνου, Ξ±Ο‡ πίκρα ΞΊΞ±ΞΉ ΞΊΞ±Ξ·ΞΌΞ­,  ΞΊΞ±ΞΈΟŒΞΌΞΏΟ…Ξ½Ξ± στου Λέντ΢ου ΞΊΞ±ΞΉ έπινα καφέ…»

ΞŒΟ€Ο‰Ο‚ έχΡι Ξ΄Ξ·Ξ»ΟŽΟƒΞ΅ΞΉ ΞΏ Ξ³Ξ½Ο‰ΟƒΟ„ΟŒΟ‚ Ξ»Ξ±ΟŠΞΊΟŒΟ‚ ΡρμηνΡυτΞ�Ο‚, το τραγούδι Ρίναι Ξ²ΞΉΟ‰ΞΌΞ±Ο„ΞΉΞΊΟŒ ΞΊΞ±ΞΉ γράφτηκΡ Ξ±Ο€ΟŒ τον Αασούλη Ξ±Ο†ΟŒΟ„ΞΏΟ… του συνέβη Ξ±Ο…Ο„ΟŒ που πΡριγράφΡται. Ήταν ΞΈΞ±ΞΌΟŽΞ½Ξ±Ο‚ του μαγα΢ιού ΞΊΞ±ΞΉ το Ο€Ξ΅ΟΞΉΟƒΟ„Ξ±Ο„ΞΉΞΊΟŒ έλαβΡ Ο‡ΟŽΟΞ± Ξ±Ξ½Ξ�μΡρα του Αγίου ΒαλΡντίνου το ’82.

Αν μοιραστΡίτΡ κάποτΡ Ξ±Ο…Ο„Ξ� την ιστορία, ΞΌΞ·Ξ½ την πΡίτΡ… μονορούφι. Μόνο γουλιά-γουλιά της πρέπΡι, παρέα ΞΌΞ΅ Ξ­Ξ½Ξ±Ξ½ παγωμένο, βαρύ φραπέ. ΞšΞ±Ο„Ξ¬ προτίμηση Ξ²Ξ­Ξ²Ξ±ΞΉΞ± ΞΌΞ΅ γΡύση γλυκιά, ΟŒΟ€Ο‰Ο‚ Ξ· ανάμνηση που ΞΈΞ± συνοδΡύΡι πάντα το πιο cult καφΡνΡίο της ΑττικΞ�Ο‚.

΀ο Ξ³Ξ½Ο‰ΟƒΟ„ΟŒ «ΞΊΞ±Ο€Ξ­Ξ»ΞΏ»

Ξ— δοσολογία Ξ�ταν ΞΌΞΉΞ± ΞΊΞ±ΞΉ κάτι κουταλιά της σούπας νέσκαφΡ ΞΊΞ±ΞΉ ΞΌΞΉΞ± γΡμάτη ΢άχαρη. Όλοι ΞΏΞΉ καφέδΡς Ξ­Ξ²Ξ³Ξ±ΞΉΞ½Ξ±Ξ½ γλυκοί Ξ±Ο€ΟŒ το μπλέντΡρ ΞΊΞ±ΞΉ Ξ�ταν ΞΏΞΉ μΡγάλΡς Ξ΄ΟŒΟƒΞ΅ΞΉΟ‚ ΞΊΞ±ΞΉ το καλό χτύπημα που δημιουργούσαν Ξ±Ο…Ο„ΟŒ το πλούσιο, Ο€Ξ·Ο‡Ο„ΟŒ μΡίγμα. Για ΟŒΟƒΞΏΟ…Ο‚ Ξ�θΡλαν μέτριο ΞΏ Λέντ΢ος προσέθΡτΡ ΞΌΞΉΞ± κουταλιά καφέ Ξ±Ο€ΟŒ Ο€Ξ¬Ξ½Ο‰ -Ξ³Ξ½Ο‰ΟƒΟ„ΟŒ ΞΊΞ±ΞΉ ως «ΞΊΞ±Ο€Ξ­Ξ»ΞΏ»- Ξ³ΞΉΞ± Ξ½Ξ± ΞΌΞ΅ΞΉΟŽΟƒΞ΅ΞΉ τη γλύκα. Σκέτο καφέ δΡν σέρβιρΡ, γιατί Ξ· κρέμα Ξ�θΡλΡ ΢άχαρη Ξ³ΞΉΞ± Ξ½Ξ± γίνΡι!

Ξ— καφΡτέρια έκλΡισΡ το ΦΡβρουάριο του 2013, ΟŒΟ„Ξ±Ξ½ ΞΏ κυρ ΧρΞ�στος Ξ�ταν 79 Ξ΅Ο„ΟŽΞ½. Λίγο Ξ· ΡπιδρομΞ� του Ρσπρέσο, λίγο Ξ· έλΡιψη ανακαίνισης ΞΊΞ±ΞΉ το άνοιγμα νέων μαγα΢ιών που λΡιτούργησαν ως στέκια, συνέθΡσαν την Ξ±Ο€ΟŒΟ†Ξ±ΟƒΞ· Ξ³ΞΉΞ± το λουκέτο. Ξ‘Ο€ΟŒ κοντά ΞΊΞ±ΞΉ τα χρέη που Ρίχαν δημιουργηθΡί.

Ξ‘Ο€ΟŒ το 1982 ΟŒΞΌΟ‰Ο‚ το ΞΌΞ±Ξ³Ξ±ΞΆΞ― ΡίχΡ γίνΡι τραγούδι. ΣΡ στίχους του ΞœΞ¬Ξ½ΞΏΟ… Αασούλη ΞΊΞ±ΞΉ μουσικΞ� του ΧρΞ�στου ΞΞΉΞΊΞΏΞ»ΟŒΟ€ΞΏΟ…Ξ»ΞΏΟ…, που το τραγούδησΡ ΞΏ ΔημΞ�τρης ΞšΞΏΞ½Ο„ΞΏΞ³ΞΉΞ¬Ξ½Ξ½Ξ·Ο‚.

«ΞšΞ±ΞΈΟŒΞΌΞΏΟ…Ξ½Ξ± στου Λέντ΢ου ΞΊΞ±ΞΉ έπινα καφέ. Και βλέπω Ξ­Ξ½Ξ±Ξ½ τύπο ΞΌΞ±ΞΆΞ― ΞΌΞ΅ σένανΡ. Και σκύβω το κΡφάλι Ξ½Ξ± ΞΌΞ· ΞΌΞ΅ δΡις Ρσύ. ΘολώνΡι το ΞΌΟ…Ξ±Ξ»ΟŒ ΞΌΞΏΟ… ΞΊΞ±ΞΉ σκί΢Ρται Ξ· Γη. ΀ριγύρω κουβΡντιά΢ανΡ Ξ³ΞΉΞ± τα πολιτικά ΞΊΞ±ΞΉ Ο€ΟŽΟ‚ ΞΏ ΞœΞ±ΟΟΞΏΟ‚ σούταρΡ δοκάρι την μπαλιά. Κι Ργώ ΞΏ μαύρος Ο„ΟŽΟΞ± δα βλέπω πως ΞΌΞΉΞ± στιγμΞ�, Ξ½Ξ± σβΞ�σΡι Ξ· ΞΆΟ‰Ξ� ΞΌΞΏΟ… Ξ�τανΡ αρκΡτΞ�. Ξ€’ Αγίου ΒαλΡντίνου, Ξ±Ο‡ πίκρα ΞΊΞ±ΞΉ ΞΊΞ±Ξ·ΞΌΞ­,  ΞΊΞ±ΞΈΟŒΞΌΞΏΟ…Ξ½Ξ± στου Λέντ΢ου ΞΊΞ±ΞΉ έπινα καφέ…»

ΞŒΟ€Ο‰Ο‚ έχΡι Ξ΄Ξ·Ξ»ΟŽΟƒΞ΅ΞΉ ΞΏ Ξ³Ξ½Ο‰ΟƒΟ„ΟŒΟ‚ Ξ»Ξ±ΟŠΞΊΟŒΟ‚ ΡρμηνΡυτΞ�Ο‚, το τραγούδι Ρίναι Ξ²ΞΉΟ‰ΞΌΞ±Ο„ΞΉΞΊΟŒ ΞΊΞ±ΞΉ γράφτηκΡ Ξ±Ο€ΟŒ τον Αασούλη Ξ±Ο†ΟŒΟ„ΞΏΟ… του συνέβη Ξ±Ο…Ο„ΟŒ που πΡριγράφΡται. Ήταν ΞΈΞ±ΞΌΟŽΞ½Ξ±Ο‚ του μαγα΢ιού ΞΊΞ±ΞΉ το Ο€Ξ΅ΟΞΉΟƒΟ„Ξ±Ο„ΞΉΞΊΟŒ έλαβΡ Ο‡ΟŽΟΞ± Ξ±Ξ½Ξ�μΡρα του Αγίου ΒαλΡντίνου το ’82.

Αν μοιραστΡίτΡ κάποτΡ Ξ±Ο…Ο„Ξ� την ιστορία, ΞΌΞ·Ξ½ την πΡίτΡ… μονορούφι. Μόνο γουλιά-γουλιά της πρέπΡι, παρέα ΞΌΞ΅ Ξ­Ξ½Ξ±Ξ½ παγωμένο, βαρύ φραπέ. ΞšΞ±Ο„Ξ¬ προτίμηση Ξ²Ξ­Ξ²Ξ±ΞΉΞ± ΞΌΞ΅ γΡύση γλυκιά, ΟŒΟ€Ο‰Ο‚ Ξ· ανάμνηση που ΞΈΞ± συνοδΡύΡι πάντα το πιο cult καφΡνΡίο της ΑττικΞ�Ο‚.

Ξ Ξ·Ξ³Ξ�: menshouse.gr