Θα μΡίνΡις Ρδώ Ξ±Ο€ΟŒΟˆΞ΅;

΀ο Ξ½Ξ± Ρίσαι κλΡισμένος Οƒ’ Ξ­Ξ½Ξ± δωμάτιο, πολλοί το βλέπουν σαν τιμωρία.

Σαν καταπίΡση Ξ� κάτι άσχημο ΞΊΞ±ΞΉ ΞΌΞ΅Ξ»Ξ±Ξ³Ο‡ΞΏΞ»ΞΉΞΊΟŒ. Ο ΞΊΟŒΟƒΞΌΞΏΟ‚ Ρίναι ΡκΡί Ξ­ΞΎΟ‰ ΞΊΞ±ΞΉ σΡ πΡριμένΡι ΞΊΞΉ Ρσύ ΡπέλΡξΡς Ξ½Ξ± κλΡιστΡίς στους τέσσΡρις τοίχους; ΞšΞ±Ξ½Ξ΅Ξ―Ο‚ δΡ ΞΈΞ± το ΡπέλΡγΡ Ξ±Ο…Ο„ΟŒ! ΞšΞ±Ξ½Ξ΅Ξ―Ο‚ Ξ±Ο€’ ΟŒΟƒΞΏΟ…Ο‚ συνάντησαν την Ρυτυχία Ξ­ΞΎΟ‰ Ξ±Ο€’ το σπίτι τους.

ΞšΞΏΞΉΞ½ΞΏΟ€ΞΏΞΉΞ�στΡ στο Facebook

 Ξœ’ Ρμάς; ΜΡ ΟŒΞ»ΞΏΟ…Ο‚ Ρμάς που ό,τι Ρυτυχισμένο ΞΊΞΉ αληθινό ΞΆΞ�σαμΡ, Ξ�τανΡ μέσα Οƒ’ Ξ­Ξ½Ξ± σπίτι, Οƒ’ Ξ­Ξ½Ξ± δωμάτιο; Μ’ Ρμάς τι γίνΡται; Θα πέσουν όλοι Ξ½Ξ± ΞΌΞ±Ο‚ φάνΡ ΞΊΞ±ΞΉ ΞΈΞ± ΞΌΞ±Ο‚ στέλνουν στο πυρ το Ξ΅ΞΎΟŽΟ„Ξ΅ΟΞΏΞ½, ΞΌΞ΅ φράσΡις τύπου «Ξ£Ξ΅ κρύβΡι Οƒ’ Ξ­Ξ½Ξ± δωμάτιο, γιατί δΡν έχΡι ΟƒΞΊΞΏΟ€ΟŒ Ξ½Ξ± Οƒ’ ΡμφανίσΡι ποτέ» Ξ� «ΞŒ, τι ΢Ρι  Οƒ’ Ξ­Ξ½Ξ± δωμάτιο, δΡν Ρίναι αληθινό. ΣυντηρΡίται ΞΌΞ΅ ΟˆΞ­ΞΌΞ±Ο„Ξ±»;

ΞŒΞ»Ξ΅Ο‚ ΞΏΞΉ Ξ²ΟŒΞ»Ο„Ξ΅Ο‚ των ΞΆΞ΅Ο…Ξ³Ξ±ΟΞΉΟŽΞ½ ΡκΡί Ξ­ΞΎΟ‰, που πιασμένοι χέρι-χέρι διατυμπανί΢ουν τον έρωτά τους, Ρίναι ΟŒΞ»Ξ΅Ο‚ αληθινές Ρνώ το δικό ΞΌΞΏΟ… Ξ±Ξ½Ξ�συχο βάδισμα πάνω-κάτω στους Ξ΄ΞΉΞ±Ξ΄ΟΟŒΞΌΞΏΟ…Ο‚ του σπιτιού μέχρι Ξ½Ξ± ‘ρθΡις, ΟŒΟ‡ΞΉ; ΔΡν Ρίναι αληθινά τα δικά ΞΌΞΏΟ… αισθΞ�ματα, ΡπΡιδΞ� δΡν τα ΡίδΡ ΞΏ Ξ�λιος ποτέ;

Έλα σΡ Ο€Ξ±ΟΞ±ΞΊΞ±Ξ»ΟŽ λίγο νωρίτΡρα ΟƒΞ�μΡρα, Ξ½Ξ± το συ΢ητΞ�σουμΡ. Να γΡλάσουμΡ δυνατά ΞΌΞ΅ τις θΡωρίΡς τους, Ξ½Ξ± φανταστούμΡ τα σκληρά λόγια που ΞΈΞ± ΟƒΟ…Ξ½Ο„ΟΟŒΟ†Ξ΅Ο…Ξ±Ξ½ την κριτικΞ� τους ΞΊΞ±ΞΉ Ξ½Ξ± κάνουμΡ Ρικόνα τα Ρπικριτικά τους βλέμματα, στο άκουσμα ΞΌΞΉΞ±Ο‚ σχέσης που δΡν ΞΊΟ…ΞΊΞ»ΞΏΟ†ΟŒΟΞ·ΟƒΞ΅ ποτέ χέρι-χέρι, που δΡ δΡίπνησΡ σΡ ακριβά Ξ΅ΟƒΟ„ΞΉΞ±Ο„ΟŒΟΞΉΞ±, αλλά στη μικρΞ� ΞΊΞΏΟ…ΞΆΞ―Ξ½Ξ± Ξ΅Ξ½ΟŒΟ‚ σπιτιού ΞΊΞ±ΞΉ που το μόνο καλό ρούχο Ξ±Ο€ΟŒ δαντέλα που Ο†ΟŒΟΞ΅ΟƒΞ΅ μέχρι στιγμΞ�Ο‚, Ξ�ταν τα κόκκινα Ξ΅ΟƒΟŽΟΞΏΟ…Ο‡Ξ± που ΞΌΞΏΟ… έφΡρΡς δώρο τα ΧριστούγΡννα.

Έλα Ξ½Ξ± αποδΡίξουμΡ σΡ ΟŒΞ»ΞΏΟ…Ο‚ Ο€ΟŒΟƒΞΏ λάθος κάνουν που θΡωρούν τις σχέσΡις που ΡξΡλίσσονται μέσα Οƒ’ Ξ­Ξ½Ξ± δωμάτιο, ΞΌΞΉΞΊΟΟŒΟ„Ξ΅ΟΞ·Ο‚ Ξ±ΞΎΞ―Ξ±Ο‚ Ξ� σημασίας Ξ±Ο€’ τις Ο…Ο€ΟŒΞ»ΞΏΞΉΟ€Ξ΅Ο‚. ΔΡν Ρίναι ΞΊΞΉ Ρσύ το ξέρΡις καλά Ξ΅; ΀ο ξέρΡις γιατί ό,τι έχουμΡ ΞΆΞ�σΡι μέσα Οƒ’ Ξ±Ο…Ο„ΟŒ το δωμάτιο, ΡίχΡ δύναμη. Ξ€ΟŒΟƒΞ· δύναμη που κατάφΡρΡ Ξ½Ξ± υπΡρνικΞ�σΡι κάθΡ αντίσταση, κάθΡ φωνΞ� της συνΡίδησΞ�Ο‚ ΞΌΞ±Ο‚, κάθΡ «ΟŒΟ‡ΞΉ» που Ξ²ΟΞΏΞ½Ο„ΞΏΟ†ΟŽΞ½Ξ±ΞΆΞ΅ μέσα ΞΌΞ±Ο‚.

Κι Ρίμαι σίγουρη πως δΡν Ρίναι μόνο το δικό ΞΌΞ±Ο‚ δωμάτιο. Ξ ΟŒΟƒΞ΅Ο‚ ΟŒΞΌΞΏΟΟ†Ξ΅Ο‚ Ρρωτικές ιστορίΡς ΞΈΞ± έχουν γΡννηθΡί σΡ Ο„ΟŒΟƒΞ± άλλα. Μικρά, μΡγάλα, σκοτΡινά Ξ� φωτΡινά δωμάτια, ΞΌΞ΅ κρΡβάτια, καναπέδΡς Ξ� απλά Ξ­Ξ½Ξ± ΟƒΟ„ΟΟŽΞΌΞ±. ΀ο Ο€ΟŽΟ‚ Ρίναι τα δωμάτια δΡν έχΡι σημασία, το ποιος Ρίναι μέσα σΡ αυτά ΟŒΞΌΟ‰Ο‚ έχΡι. Να τα γΡμί΢Ρι, Ξ­Ξ½Ξ±Ο‚ ΞΊΞ±ΞΉ μόνο άνθρωπος!

Ο Ο‡ΟΟŒΞ½ΞΏΟ‚ στο δικό ΞΌΞ±Ο‚ δωμάτιο κυλά γρΞ�γορα. Ποτέ δΡ ΞΌΞΏΟ… έφτασΡ. Ποτέ δΡ ΞΌΞΏΟ… Ο€Ξ΅ΟΞ―ΟƒΟƒΞ΅ΟˆΞ΅ Ξ½Ξ± πω «Ξ£Ξ΅ Ο‡ΟŒΟΟ„Ξ±ΟƒΞ±, ΟƒΞ�μΡρα». ΞšΟ…Ξ»Ξ¬ γρΞ�γορα, αλλά κυλά πάντα προς ΟŒΟ†Ξ΅Ξ»ΟŒΟ‚ ΞΌΞ±Ο‚. ΕκΡί μέσα έχω Ξ΄ΟŽΟƒΞ΅ΞΉ ΞΊΞΉ έχω δΡχθΡί τις ΞΏΞΌΞΏΟΟ†ΟŒΟ„Ξ΅ΟΞ΅Ο‚ αγκαλιές, τα Ξ³Ξ΅Ο…ΟƒΟ„ΞΉΞΊΟŒΟ„Ξ΅ΟΞ± φιλιά , τα Ο‰ΟΞ±ΞΉΟŒΟ„Ξ΅ΟΞ± αγγίγματα.

ΜΡ άγγι΢αν δυο χέρια, ΟŒΟ€Ο‰Ο‚ πραγματικά θέλανΡ Ξ½Ξ± ΞΌΞ΅ Ξ±Ξ³Ξ³Ξ―ΞΎΞΏΟ…Ξ½, χωρίς Ξ½Ξ± παρΡμβάλλουν τα βλέμματα των πΡρίΡργων Ξ±Ξ½ΞΈΟΟŽΟ€Ο‰Ξ½ ΞΊΞ±ΞΉ χωρίς Ξ½Ξ± πρέπΡι Ξ½Ξ± πΡίσουμΡ ΞΊΞ±Ξ½Ξ­Ξ½Ξ±Ξ½ πως ΡίμαστΡ ΡρωτΡυμένοι. Γιατί ΡίμαστΡ! ΕίμαστΡ ΞΊΞ±ΞΉ το ξέρουμΡ ΞΏΞΉ ίδιοι, δΡ θέλουμΡ Ξ½Ξ± ΞΌΞ±Ο‚ το Ξ΅Ο€ΞΉΞ²Ξ΅Ξ²Ξ±ΞΉΟŽΟƒΞΏΟ…Ξ½ ΞΏΞΉ άλλοι.

ΔΡν ΡξΡτά΢ω ΞΊΞ±Ξ½ το γιατί μέχρι ΟƒΞ�μΡρα δΡ ΞΌΞΏΟ… ‘χΡις προτΡίνΡι όλο Ξ±Ο…Ο„ΟŒ που ΢ούμΡ Ρδώ μέσα Ξ½Ξ± το μοιραστούμΡ ΞΌΞ΅ τον Ξ­ΞΎΟ‰ ΞΊΟŒΟƒΞΌΞΏ. ΔΡ ΞΌΞ΅ νοιά΢Ρι. ΜΡ νοιά΢Ρι που το ΞΆΟ‰. ΜΡ νοιά΢Ρι που ΟŒΟƒΞΏ Ξ±Ο…Ο„ΟŒ κρατΞ�σΡι, Ξ· Ρυκαιρία που ΞΌΞΏΟ… έδωσΡς, ΞΈΞ± Ρίναι όλη δικΞ� ΞΌΞΏΟ…. ΔΡ ΞΈΞ± τη μοιρά΢ομαι. ΔΡ ΞΈΞ± ‘Ξ½Ξ±ΞΉ πολλά τα δωμάτια που ΞΈΞ± κλΡίνΡσαι.

Είσαι κάθΡ βράδυ Ρδώ ΞΊΞΉ Ξ±Ο…Ο„ΟŒ ΞΌΞΏΟ… αρκΡί. ΓΡμί΢ουμΡ Ξ±Ο…Ο„ΟŒ το δωμάτιο ΞΌΞ΅ γέλια, πΡιράγματα, ατάκΡς που ΞΈΞ± ΞΆΞ�λΡυαν ΞΊΞ±ΞΉ τα καλύτΡρα σίριαλ ΞΊΞΉ Ρρωτικές σκηνές γΡμάτΡς πάθος, ΞΉΞ΄ΟΟŽΟ„Ξ± ΞΊΞΉ ηδονΞ�. Ξ— μΡγαλύτΡρη ηδονΞ� έρχΡται, ΡπΡιδΞ� απλά υπάρχΡις στο δωμάτιο. ΕπΡιδΞ� Ξ· αύρα ΞΊΞ±ΞΉ των δυο ΞΌΞ±Ο‚ ταίριαξΡ Ξ±Ο€’ την Ο€ΟΟŽΟ„Ξ· στιγμΞ�.

΀ο μόνο πράγμα που δΡ χωρά Οƒ’ αυτούς τους τέσσΡρις τοίχους, Ρίναι Ξ· χαρά ΞΌΞΏΟ… που σΡ συνάντησα ΞΊΞ±ΞΉ που ΢ούμΡ όλο Ξ±Ο…Ο„ΟŒ. Θα Ξ�θΡλα Ξ½Ξ± Ξ²Ξ³Ο‰ ΞΊΞ±ΞΉ Ξ½Ξ± φωνάξω σΡ ΟŒΞ»ΞΏΟ…Ο‚ αυτούς που υποστηρί΢ουν πως αυτές ΞΏΞΉ σχέσΡις φθΡίρουν την ΟˆΟ…Ο‡Ξ�, Ο€ΟŒΟƒΞ· ΢ωντάνια, χαρά ΞΊΞΉ ηδονΞ� έχΡι Ξ΄ΟŽΟƒΞ΅ΞΉ σΡ ΞΌΞ­Ξ½Ξ±. Και πως δΡ ΞΈΞ΅Ο‰ΟΟŽ τίποτα πιο αληθινό, Ξ±Ο€ΟŒ Ξ±Ο…Ο„ΟŒ που Ρδώ μέσα ΢ούμΡ.

ΞœΞΏΟ… ΡκμυστηρΡύΡσαι ό,τι σου συμβαίνΡι, καθΡτί που Οƒ’ ΡνοχλΡί ΞΊΞ±ΞΉ οτιδΞ�ποτΡ σΡ κάνΡι Ρυτυχισμένο. ΞˆΟ‡Ο‰ δΡι τα δάκρυά σου. ΞœΞΏΟ… έχΡις ΡξομολογηθΡίς τους Ο†ΟŒΞ²ΞΏΟ…Ο‚ ΞΊΞ±ΞΉ τις ανασφάλΡιές σου. ΞˆΟ‡Ξ΅ΞΉΟ‚ δΡι κάθΡ σημάδι στο ΟƒΟŽΞΌΞ± ΞΌΞΏΟ… ΞΊΞΉ Ργώ ξέρω κάθΡ σημάδι που άφησΡ πάνω σου ΟŒΟ€ΞΏΞΉΞΏΟ‚ σΡ πλΞ�γωσΡ. Όλα μέσα Οƒ’ Ξ±Ο…Ο„ΟŒ το δωμάτιο. Ξ‘Ο…Ο„ΟŒ που μέσα του έχΡι ΡκΡίνον τον άνθρωπο που θΡς Ξ½Ξ± Ξ±Ξ½ΞΏΞΉΟ‡Ο„Ρίς. ΀ον άνθρωπο που βιάστηκΡς Ξ½’ αποκαλέσΡις κάτι «ΟŒΟ‡ΞΉ ΞΊΞ±ΞΉ Ο„ΟŒΟƒΞΏ ΟƒΞ·ΞΌΞ±Ξ½Ο„ΞΉΞΊΟŒ» ΞΌΞ± ΞΏΞΉ ΡξομολογΞ�σΡις σου σΡ ‘κΡίνον ΞΊΞ±ΞΉ τα βράδια που πΡρνάς ΞΌΞ±ΞΆΞ― του, Ξ­Ξ³ΞΉΞ½Ξ±Ξ½ πιο συχνά Ξ±Ο€ΟŒ ΡκΡίνα που κοιμάσαι σπίτι σου.

ΞŸΟΟ„Ξ΅ ΞΏΞΉ φίλοι σου δΡ σΡ γνωρί΢ουν καλά-καλά. ΞšΟΟΞ²Ξ΅ΞΉΟ‚ Ξ±Ο€ΟŒ κάποιους το Ο€ΟŒΟƒΞΏ ΟŒΞΌΞΏΟΟ†Ξ± πΡρνάς σΡ Ξ±Ο…Ο„ΟŒ το δωμάτιο ΞΊΞΉ ΡκΡίνοι Ξ±Ξ½ μάθαιναν την ύπαρξΞ� ΞΌΞΏΟ…, Ξ· «ΟƒΟ‡Ξ΅Ξ΄ΟŒΞ½ σχέση» ΞΈΞ± Ξ�ΞΌΞΏΟ…Ξ½ Ργώ; Ξ£Ο‡Ξ΅Ξ΄ΟŒΞ½ Ρίναι Ξ· σχέση σου ΞΌΞ΅ τον Ξ΅Ξ±Ο…Ο„ΟŒ σου ΞΊΞ±ΞΉ ΞΌΞ΅ ΟŒΞ»ΞΏΟ…Ο‚ τους άλλους. ΜΡ αυτούς που δΡν Ξ­ΞΌΞ±ΞΈΞ±Ξ½ ποτέ Ξ±Ο€ΟŒ σένα την Ξ±Ξ»Ξ�θΡια ΞΊΞ±ΞΉ ΞΌΞ΅ τον Ξ΅Ξ±Ο…Ο„ΟŒ σου, που αδυνατΡί Ξ½Ξ± παραδΡχθΡί πως τα δυο Ο‡ΟΟŒΞ½ΞΉΞ± σΡ Ξ­Ξ½Ξ± δωμάτιο, δΡν Ρίναι συνΞ�θΡια ούτΡ κάτι ΟƒΟ‡Ξ΅Ξ΄ΟŒΞ½ ίδιο ΞΌΞ΅ όλα τα άλλα.

Σχέση Ρίναι ΞΊΞΉ Ξ±Ο…Ο„Ξ�, απλά φοβάσαι πως Ξ±Ξ½ τη βαπτίσΡις έτσι, ΞΈΞ± έχΡι την τύχη ΟŒΞ»Ο‰Ξ½ των Ξ΄Ξ΅ΟƒΞΌΟŽΞ½ που ΢ούσΡς ΞΊΞΉ άφηνΡς τον Ξ�λιο Ξ½Ξ± φωτί΢Ρι. ΔΡ φταίΡι ΞΏ Ξ�λιος, ΟŒΞΌΟ‰Ο‚, ούτΡ το σκοτάδι. ΦταίΡι που Ο„ΟŽΟΞ± που ΞΌΞ΅ βρΞ�κΡς, φοβάσαι Ξ½Ξ± βγούμΡ Ξ±Ο€ΟŒ Ξ±Ο…Ο„ΟŒ το δωμάτιο. ΞšΞ¬Ο€Ο‰Ο‚ έτσι ΞΊΞΉ Ργώ…

Θα μΡίνΡις Ρδώ Ξ±Ο€ΟŒΟˆΞ΅;

ΓράφΡι Ξ· Μαριάμ Πολυγένη

Ξ Ξ·Ξ³Ξ�