Τυχεροί αυτοί που στις παρέες τους μοιράζονται αγάπη και στιγμές.

Ο άνθρωπος είναι κοινωνικό ον.

Σε όλη την πορεία της ζωής του επιλέγει ή αποδέχεται την παρέα και τη συντροφιά άλλων ατόμων, προκειμένου να καλύψει ώρες της καθημερινότητάς του. Κάποιοι από αυτούς τους ανθρώπους θα δέσουν λίγο περισσότερο μαζί του, θα επιλέξουν να αφιερώσουν περισσότερο χρόνο ο ένας στον άλλον και θα περιοριστούν σε ένα κλειστό κύκλο τεσσάρων, πέντε ή έξι ανθρώπων.

 Η κλειστή αυτή ομάδα δε θα ονομαστεί εύκολα «παρέα». Για να πάρει τον τίτλο αυτό, θα πρέπει να περάσει διάφορες δοκιμασίες, αλλά και να τριφτεί αναμεταξύ της. Ο πιο σίγουρος τρόπος να δοκιμαστεί είναι στις διακοπές. Η καθημερινή κι εικοσιτετράωρη τριβή θα αναδείξει παραξενιές, ιδιοτροπίες και συμπάθειες. Σίγουρα, στις ολιγοήμερες αυτές στιγμές θα γίνουν παρεξηγήσεις, τσακωμοί και θα υπάρξουν εντάσεις. Είναι, όμως και μια καλή δοκιμασία, για να δουν τα άτομα αυτά, αν μπορούν να παραμερίσουν τους εγωισμούς τους κι αν μπορούν να αποδεχτούν συμπεριφορές.

Αν ένα μήνα μετά οι άνθρωποι αυτοί είναι και πάλι συγκεντρωμένοι γύρω από ένα τραπέζι, τότε μπορούν κι επίσημα πλέον να λέγονται παρέα. Όσο πιο πολύ καιρό περνάνε μαζί, τόσο πιο πολύ θα δένονται κι οι συζητήσεις πέρα από καθημερινά προβλήματα ή απόψεις για τη ζωή θα αποκτούν και τις αναμνήσεις τους.

Θα είναι τα γέλια που θα ξεσπούν, όταν θα ακούγεται η φράση: «θυμάστε τότε που…» ή φράσεις που στους υπόλοιπους θα περνάνε αδιάφορες, όμως στα μέλη της παρέας αυτής θα συμβολίζουν αστείες σκηνές, πρόσωπα και καταστάσεις. Θα ΄ναι τα βράδια εκείνα με τα επικά μεθύσια και τα ακόμα πιο επικά πρωινά που τους βρήκαν με hangover στον ίδιο καναπέ, να πίνουν καφέ και να προσπαθούν να θυμηθούν για να ξεχάσουν τα ρεζιλίκια τους.

Μια παρέα δένεται με το πέρασμα του χρόνου. Θα θελήσει να περάσει πολλές στιγμές μαζί, ενώ κάθε μέλος της θα έχει ένα συγκεκριμένο ρόλο. Είναι σαν ένα παζλ, που για να λυθεί χρειάζεται όλα του τα κομμάτια. Το σύνολο δημιουργήθηκε από ανθρώπους, οι οποίοι είναι τόσο διαφορετικοί στο χαρακτήρα τους, όσο κι αν μοιάζουν με μια πρώτη ματιά.

Κάποιος από αυτούς θα είναι ο «πλακατζής», αυτός που θα ξεκινάει τις αστείες συζητήσεις, κοροϊδεύοντας τα άλλα μέλη ή κάνοντας ο ίδιος γκάφες και πλάκες. Κάποιος, θα αναλάβει το ρόλο του «σοβαρού-συμβουλάτορα», ενώ άλλος θα είναι «το στήριγμα», αυτός που θα ενώνει την παρέα κι όλοι θα χρειάζονται την παρουσία του.

Πέραν, όμως, απ’ το χρόνο, σημαντικό είναι κι ο παράγοντας ηλικία. Σε κάθε δεκαετία που θα περνά, μαζί με εσάς και τα εξωτερικά χαρακτηριστικά σας θα αλλάζει και ο τρόπος που αντιμετωπίζεται το μικρό σας παρεάκι. Ενώ σίγουρα τα πράγματα θα αλλάξουν ριζικά, όταν οι δεσμεύσεις, οι υποχρεώσεις, ένας γάμος ή ένα παιδί εισέλθουν στον κλειστό σας κύκλο. Ακόμα και τότε, όμως, κανείς δε θα σας πτοήσει. Το μόνο που θα αλλάξει θα είναι ο αριθμός των μελών κι ίσως, ένα μικρό, χρονικό διάστημα προσαρμογής, μέχρι οι καινούριες εμπειρίες να έρθουν και τα εσωτερικά αστεία να αλλάξουν και πάλι μορφή.

Βιώνεις κάτι ιδιαίτερο, όταν γίνεσαι μέλος μιας παρέας. Είναι σαν να ανήκεις σε μια μεγάλη οικογένεια, που αυτή τη φορά την επέλεξες και δε σου ήρθε ουρανοκατέβατη, για αυτό και πιθανόν να δεθείς περισσότερο μαζί της. Θα αντιληφθείς πόσο έχεις ανάγκη τους άλλους ανθρώπους αφού, πλέον δε θα μπορείς να ανταπεξέλθεις στις καταστάσεις χωρίς μια συμβουλή, μια δεύτερη γνώμη ή ένα αστείο.

ΥΓ. Τυχεροί αυτοί, που δημιουργούν παρέες όχι μόνο για να περνάνε την ώρα τους ή να έχουν κάποιον στα δύσκολα, αλλά, για να μοιράζονται μαζί τους την αγάπη, το σεβασμό, την αλληλοκατανόηση και την υποστήριξη.

Γράφει η Ματίνα Στυλίδου

Πηγή