Ξ‘Ο†ΞΉΞ΅ΟΟŽΟƒΟ„Ξ΅ λίγα λΡπτά ΞΊΞ±ΞΉ διαβάστΡ: MΞ―Ξ± ιστορία Ο€ΞΏΟ Ξ±ΞΎΞ―ΞΆΞ΅ΞΉ.

ΜΡ την Ο€ΟΟŽΟ„Ξ· ματιά έβλΡπΡ κανΡίς Ξ±Ο€Ξ»ΟŽΟ‚ ΞΌΞΉΞ± γριούλα. 

ΞˆΟƒΞ΅ΟΞ½Ξ΅ τα Ξ²Ξ�ματά της στο Ο‡ΞΉΟŒΞ½ΞΉ, μόνη, παρατημένη, ΞΌΞ΅ σκυμμένο κΡφάλι. ΞŒΟƒΞΏΞΉ πΡρνούσαν Ξ±Ο€ΟŒ το Ο€Ξ΅ΞΆΞΏΞ΄ΟΟŒΞΌΞΉΞΏ της Ο€ΟŒΞ»Ξ·Ο‚ αποτραβούσαν το βλέμμα τους, Ξ³ΞΉΞ± Ξ½Ξ± ΞΌΞ· θυμηθούν ΟŒΟ„ΞΉ τα βάσανα ΞΊΞ±ΞΉ ΞΏΞΉ Ο€ΟŒΞ½ΞΏΞΉ δΡ σταματούν ΟŒΟ„Ξ±Ξ½ γιορτά΢ουμΡ ΧριστούγΡννα. Ένα Ξ½Ξ­ΞΏ ΢Ρυγάρι μιλούσΡ ΞΊΞ±ΞΉ γΡλούσΡ ΞΌΞ΅ τα χέρια γΡμάτα Ξ±Ο€ΟŒ ψώνια ΞΊΞ±ΞΉ δώρα ΞΊΞ±ΞΉ δΡν Ο€ΟΟŒΟƒΞ΅ΞΎΞ±Ξ½ τη γριούλα. Μια μητέρα ΞΌΞ΅ δυο παιδιά βιά΢ονταν Ξ½Ξ± πάνΡ στο σπίτι της γιαγιάς. ΔΡν έδωσαν προσοχΞ�.

ΞˆΞ½Ξ±Ο‚ παπάς ΡίχΡ το Ξ½ΞΏΟ… του σΡ ουράνια θέματα ΞΊΞ±ΞΉ δΡν την Ο€ΟΟŒΟƒΞ΅ΞΎΞ΅.

Αν Ο€ΟΟŒΟƒΞ΅Ο‡Ξ±Ξ½ όλοι αυτοί, ΞΈΞ± έβλΡπαν ΟŒΟ„ΞΉ Ξ· γριά δΡ φορούσΡ παπούτσια. ΠΡρπατούσΡ ΞΎΟ…Ο€ΟŒΞ»Ξ·Ο„Ξ· στον πάγο ΞΊΞ±ΞΉ το Ο‡ΞΉΟŒΞ½ΞΉ. ΜΡ τα δυο της χέρια Ξ· γριούλα μά΢ΡψΡ το χωρίς κουμπιά Ο€Ξ±Ξ»Ο„ΟŒ της στο λαιμό. ΦορούσΡ Ξ­Ξ½Ξ± Ο‡ΟΟ‰ΞΌΞ±Ο„ΞΉΟƒΟ„ΟŒ φουλάρι στο κΡφάλι· σταμάτησΡ στη στάση σκυφτΞ� ΞΊΞ±ΞΉ πΡρίμΡνΡ το λΡωφορΡίο. ΞˆΞ½Ξ±Ο‚ κύριος που κρατούσΡ ΞΌΞΉΞ± σοβαρΞ� τσάντα πΡρίμΡνΡ ΞΊΞΉ Ξ±Ο…Ο„ΟŒΟ‚ στη στάση, αλλά κρατούσΡ ΞΌΞΉΞ± Ξ±Ο€ΟŒΟƒΟ„Ξ±ΟƒΞ·. Μια κοπέλα πΡρίμΡνΡ ΞΊΞΉ Ξ±Ο…Ο„Ξ�, κοίταξΡ πολλές φορές τα Ο€ΟŒΞ΄ΞΉΞ± της γριούλας, δΡ μίλησΡ.

ΉρθΡ το λΡωφορΡίο ΞΊΞ±ΞΉ Ξ· γριούλα Ξ±Ξ½Ξ­Ξ²Ξ·ΞΊΞ΅ αργά ΞΊΞ±ΞΉ ΞΌΞ΅ δυσκολία. ΞšΞ¬ΞΈΞΉΟƒΞ΅ στο Ο€Ξ»Ξ±ΟŠΞ½ΟŒ κάθισμα, αμέσως πίσω Ξ±Ο€ΟŒ τον οδηγό. 

Ο κύριος ΞΊΞ±ΞΉ Ξ· κοπέλα Ο€Ξ�Ξ³Ξ±Ξ½ βιαστικά προς τα πίσω καθίσματα.

Ο άντρας που ΞΊΞ±ΞΈΟŒΟ„Ξ±Ξ½ δίπλα στη γριούλα στριφογύρι΢Ρ στο κάθισμα ΞΊΞΉ έπαι΢Ρ ΞΌΞ΅ τα δάχτυλά του. «Ξ“ΡροντικΞ� άνοια», σκέφτηκΡ.

Ο ΞΏΞ΄Ξ·Ξ³ΟŒΟ‚ ΡίδΡ τα Ξ³Ο…ΞΌΞ½Ξ¬ Ο€ΟŒΞ΄ΞΉΞ± ΞΊΞ±ΞΉ σκέφτηκΡ: «Ξ‘Ο…Ο„Ξ� Ξ· γΡιτονιά βυθί΢Ρται όλο ΞΊΞ±ΞΉ πιο πολύ στη Ο†Ο„ΟŽΟ‡Ξ΅ΞΉΞ±. ΞšΞ±Ξ»ΟΟ„Ξ΅ΟΞ± Ξ½Ξ± ΞΌΞ΅ βάλουν στην άλλη γραμμΞ�, της Ξ»Ξ΅Ο‰Ο†ΟŒΟΞΏΟ…».

Ένα αγοράκι έδΡιξΡ τη γριά. «ΞšΞΏΞ―ταξΡ, ΞΌΞ±ΞΌΞ¬, Ξ±Ο…Ο„Ξ� Ξ· γριούλα Ρίναι ΞΎΟ…Ο€ΟŒΞ»Ο…Ο„Ξ·». Ξ— ΞΌΞ±ΞΌΞ¬ ταράχτηκΡ ΞΊΞ±ΞΉ του χτύπησΡ το χέρι.

«ΞœΞ· δΡίχνΡις τους Ξ±Ξ½ΞΈΟΟŽΟ€ΞΏΟ…Ο‚, Αντρέα! ΔΡν Ρίναι Ξ΅Ο…Ξ³Ξ΅Ξ½ΞΉΞΊΟŒ Ξ½Ξ± δΡίχνΡις». «Ξ‘Ο…Ο„Ξ� ΞΈΞ± έχΡι μΡγάλα παιδιά», ΡίπΡ ΞΌΞΉΞ± κυρία που φορούσΡ γούνα. «Ξ€Ξ± παιδιά της πρέπΡι Ξ½Ξ± ντρέπονται». 

ΑισθάνθηκΡ Ξ±Ξ½ΟŽΟ„Ξ΅ΟΞ·, αφού Ξ±Ο…Ο„Ξ� Ο†ΟΟŒΞ½Ο„ΞΉΟƒΞ΅ τη μητέρα της.

Μια δασκάλα στη μέση του λΡωφορΡίου στΡρέωσΡ τα δώρα που ΡίχΡ στα Ο€ΟŒΞ΄ΞΉΞ± της. «Ξ”Ρν Ο€Ξ»Ξ·ΟΟŽΞ½ΞΏΟ…ΞΌΞ΅ αρκΡτούς Ο†ΟŒΟΞΏΟ…Ο‚, Ξ³ΞΉΞ± Ξ½Ξ± αντιμΡτωπί΢ονται καταστάσΡις σαν αυτές;» ΡίπΡ σΡ ΞΌΞΉΞ± φίλη της που Ξ�ταν δίπλα της. «Ξ¦Ο„Ξ±Ξ―Ξ½Ξ΅ ΞΏΞΉ δΡξιοί», απάντησΡ Ξ· φίλη της. 

«Ξ Ξ±Ξ―ρνουν Ξ±Ο€ΟŒ τους φτωχούς ΞΊΞ±ΞΉ δίνουν στους πλούσιους».

ΞšΞΏΞΉΞ½ΞΏΟ€ΞΏΞΉΞ�στΡ στο Facebook

«ΞŒΟ‡ΞΉ, φταίνΡ ΞΏΞΉ άλλοι», ΞΌΟ€Ξ�ΞΊΞ΅ στη συ΢Ξ�τηση Ξ­Ξ½Ξ±Ο‚ ασπρομάλλης. «ΞœΞ΅ τα προγράμματα Ο€ΟΟŒΞ½ΞΏΞΉΞ±Ο‚ κάνουν τους πολίτΡς τΡμπέληδΡς ΞΊΞ±ΞΉ φτωχούς». «ΞŸΞΉ άνθρωποι πρέπΡι Ξ½Ξ± μάθουν Ξ½’ αποταμιΡύουν», ΡίπΡ Ξ­Ξ½Ξ±Ο‚ άλλος που Ξ­ΞΌΞΏΞΉΞ±ΞΆΞ΅ μορφωμένος. 

«Ξ‘Ξ½ Ξ±Ο…Ο„Ξ� Ξ· γριά αποταμίΡυΡ ΟŒΟ„Ξ±Ξ½ Ξ�ταν Ξ½Ξ­Ξ±, δΡ ΞΈΞ± υπέφΡρΡ ΟƒΞ�μΡρα». Και όλοι αυτοί Ξ�ταν ικανοποιημένοι Ξ³ΞΉΞ± την οξύνοιά τους που έβγαλΡ τέτοια Ξ²Ξ±ΞΈΞΉΞ¬ ανάλυση.

Αλλ’ Ξ­Ξ½Ξ±Ο‚ έμπορος αισθάνθηκΡ προσβολΞ� Ξ±Ο€ΟŒ τις Ρξ αποστάσΡως μουρμούρΡς των ΟƒΟ…ΞΌΟ€ΞΏΞ»ΞΉΟ„ΟŽΞ½ του. ΈβγαλΡ το Ο€ΞΏΟΟ„ΞΏΟ†ΟŒΞ»ΞΉ του ΞΊΞ±ΞΉ τράβηξΡ Ξ­Ξ½Ξ± Ρικοσάρι. ΠΡρπάτησΡ στο διάδρομο ΞΊΞ±ΞΉ το έβαλΡ στο τρΡμάμΡνο χέρι της γριούλας. «Ξ Ξ¬ΟΞ΅, κυρία, Ξ½’ αγοράσΡις παπούτσια». Ξ— γριούλα τον ΡυχαρίστησΡ ΞΊΞΉ ΡκΡίνος γύρισΡ στη θέση του Ρυχαριστημένος, που Ξ�ταν άνθρωπος της δράσης.

Μια καλοντυμένη κυρία τα Ο€ΟΟŒΟƒΞ΅ΞΎΞ΅ όλα αυτά ΞΊΞ±ΞΉ άρχισΡ Ξ½Ξ± προσΡύχΡται Ξ±Ο€ΟŒ μέσα της. «ΞšΟΟΞΉΞ΅, δΡν έχω χρΞ�ματα. Αλλά ΞΌΟ€ΞΏΟΟŽ Ξ½’ Ξ±Ο€Ξ΅Ο…ΞΈΟ…Ξ½ΞΈΟŽ σΡ σένα. Εσύ έχΡις ΞΌΞΉΞ± λύση Ξ³ΞΉΞ± όλα. ΞŒΟ€Ο‰Ο‚ κάποτΡ έριξΡς το μάννα Ρξ ουρανού, ΞΊΞ±ΞΉ Ο„ΟŽΟΞ± μπορΡίς Ξ½Ξ± Ξ΄ΟŽΟƒΞ΅ΞΉΟ‚ ό,τι χρΡιά΢Ρται Ξ· κυρούλα Ξ±Ο…Ο„Ξ� Ξ³ΞΉΞ± τα ΧριστούγΡννα».

Στην Ξ΅Ο€ΟŒΞΌΞ΅Ξ½Ξ· στάση Ξ­Ξ½Ξ± παλικάρι ΞΌΟ€Ξ�ΞΊΞ΅ στο λΡωφορΡίο. 

ΦορούσΡ Ξ­Ξ½Ξ± Ο‡ΞΏΞ½Ο„ΟΟŒ μπουφάν, ΡίχΡ Ξ­Ξ½Ξ± καφέ φουλάρι ΞΊΞ±ΞΉ Ξ­Ξ½Ξ± μάλλινο καπέλο που κάλυπτΡ ΞΊΞ±ΞΉ τα αυτιά του. Ένα καλώδιο συνέδΡΡ το αυτί του ΞΌΞ΅ ΞΌΞΉΞ± συσκΡυΞ� μουσικΞ�Ο‚. Ο Ξ½Ξ­ΞΏΟ‚ κουνούσΡ το ΟƒΟŽΞΌΞ± του ΞΌΞ΅ τη μουσικΞ� που άκουΡ. Ξ Ξ�Ξ³Ξ΅ ΞΊΞ±ΞΉ κάθισΡ απέναντι στη γριούλα. ΞŒΟ„Ξ±Ξ½ ΡίδΡ τα ΞΎΟ…Ο€ΟŒΞ»Ο…Ο„Ξ± Ο€ΟŒΞ΄ΞΉΞ± της, το κούνημα σταμάτησΡ. ΠάγωσΡ. ΀α μάτια του Ο€Ξ�Ξ³Ξ±Ξ½ Ξ±Ο€ΟŒ τα Ο€ΟŒΞ΄ΞΉΞ± της γιαγιάς στα δικά του. ΦορούσΡ ακριβά ολοκαίνουρια παπούτσια. ΞœΞ¬ΞΆΞ΅Ο…Ξ΅ λΡφτά Ξ±ΟΞΊΞ΅Ο„ΟŒ καιρό Ξ³ΞΉΞ± Ξ½Ξ± τα αγοράσΡι ΞΊΞ±ΞΉ Ξ½Ξ± κάνΡι Ρντύπωση στην παρέα.

΀ο παλικάρι Ξ­ΟƒΞΊΟ…ΟˆΞ΅ ΞΊΞ±ΞΉ άρχισΡ Ξ½Ξ± λύνΡι τα παπούτσια του. ΈβγαλΡ τα Ρντυπωσιακά παπούτσια ΞΊΞ±ΞΉ τις κάλτσΡς. ΓονάτισΡ μπροστά στη γριούλα. «Ξ“ΞΉΞ±Ξ³ΞΉΞ¬, βλέπω ΟŒΟ„ΞΉ δΡν έχΡις παπούτσια. Ξ•Ξ³ΟŽ έχω ΞΊΞΉ άλλα». ΠροσΡκτικά ΞΊΞΉ απαλά ΟƒΞ�κωσΡ τα παγωμένα Ο€ΟŒΞ΄ΞΉΞ± ΞΊΞ±ΞΉ της Ο†ΟŒΟΞ΅ΟƒΞ΅ Ο€ΟΟŽΟ„Ξ± τις κάλτσΡς ΞΊΞΉ ύστΡρα τα παπούτσια του. Ξ— γριούλα τον ΡυχαρίστησΡ συγκινημένη.

Ξ€ΟŒΟ„Ξ΅ το λΡωφορΡίο Ξ­ΞΊΞ±Ξ½Ξ΅ πάλι στάση. Ο Ξ½Ξ­ΞΏΟ‚ κατέβηκΡ ΞΊΞ±ΞΉ Ο€ΟΞΏΟ‡ΟŽΟΞ·ΟƒΞ΅ ΞΎΟ…Ο€ΟŒΞ»Ο…Ο„ΞΏΟ‚ στο Ο‡ΞΉΟŒΞ½ΞΉ.
Οι ΡπιβάτΡς μα΢Ρύτηκαν στα παράθυρα ΞΊΞ±ΞΉ τον έβλΡπαν ΞΊΞ±ΞΈΟŽΟ‚ βάδι΢Ρ προς το σπίτι του. «Ξ ΞΏΞΉΞΏΟ‚ Ρίναι;», ΟΟŽΟ„Ξ·ΟƒΞ΅ Ξ­Ξ½Ξ±Ο‚. «Ξ ΟΞ­Ο€Ξ΅ΞΉ Ξ½Ξ± Ρίναι άγιος», ΡίπΡ κάποιος. «Ξ ΟΞ­Ο€Ξ΅ΞΉ Ξ½Ξ± Ρίναι άγγΡλος», ΡίπΡ Ξ­Ξ½Ξ±Ο‚ άλλος. «ΞšΞΏΞ―τα! ΞˆΟ‡Ξ΅ΞΉ φωτοστέφανο στο κΡφάλι!» Ο†ΟŽΞ½Ξ±ΞΎΞ΅ κάποιος. «Ξ•Ξ―Ξ½Ξ±ΞΉ ΞΏ Ξ§ΟΞΉΟƒΟ„ΟŒΟ‚!» ΡίπΡ Ξ· ΡυσΡβΞ�Ο‚ κυρία.

Αλλά το αγοράκι, που ΡίχΡ δΡίξΡι ΞΌΞ΅ το δάχτυλο τη Ξ³ΞΉΞ±Ξ³ΞΉΞ¬, ΡίπΡ: «ΞŒΟ‡ΞΉ, ΞΌΞ±ΞΌΞ¬ τον Ρίδα πολύ καλά. Ήταν Ξ‘ΞΞ˜Ξ‘Ξ©Ξ ΞŸΞ£…».

alexiptoto.com