Η έγκαιρη διάγνωση των ρευματικών παθήσεων συμβάλλει στην καλύτερη πρόγνωση και οδηγεί σε βέλτιστη θεραπευτική αντιμετώπιση.

Κοινοποιήστε στο Facebook

Η έγκαιρη διάγνωση των ρευματικών παθήσεων συμβάλλει στην καλύτερη πρόγνωση και οδηγεί σε βέλτιστη θεραπευτική αντιμετώπιση.


Η έγκαιρη διάγνωση των ρευματικών παθήσεων συμβάλλει στην καλύτερη πρόγνωση και οδηγεί στην βέλτιστη θεραπευτική αντιμετώπιση θα τονίσουν οι ομιλητές κατά τη διάρκεια ενημερωτικής εκδήλωσης για τα ρευματικά νοσήματα που οργανώνει η Ελληνική Εταιρεία Αντιρευματικού Αγώνα (ΕΛ.Ε.ΑΝ.Α) στο ξεν. Hydrama, στις 17 Οκτωβρίου 2016 και ώρες 17:30 – 20:00 με την ευγενική χορηγία της εταιρείας Novartis. H συμμετοχή στην εκδήλωση είναι δωρεάν.

Με βάση σχετικές επιδημιολογικές μελέτες, oι ρευματικές παθήσεις ταλαιπωρούν εκατομμύρια ασθενείς παγκόσμια και 2.500.000 ασθενείς στην χώρα μας και έχουν το μεγαλύτερο κόστος από όλες τις παθήσεις, σύμφωνα με τον κο Χαράλαμπο Μπερμπερίδη, Δ/ντή Ρευματολογικού Τμήματος 424 ΓΣΝΕ στη Θεσσαλονίκη και Αντιπρόεδρο της Ελληνικής Ρευματολογικής Εταιρείας – ΕΠΕΡΕ. Μόνο από ρευματοειδή αρθρίτιδα πάσχει ένας στους 100 ανθρώπους - η νόσος μάλιστα είναι κυριολεκτικώς γένους θηλυκού, αφού προσβάλλει τρεις φορές πιο συχνά τις γυναίκες σε σύγκριση με τους άνδρες. Στην Ελλάδα ζουν περίπου 70.000 – 100.000 ασθενείς με ρευματοειδή αρθρίτιδα με το 25% να σταματά να εργάζεται μέσα σε πέντε χρόνια. Το κόστος των δαπανών για την αρθρίτιδα ξεπερνά το 6,5% της δαπάνης για υγειονομική περίθαλψη.

Ρευματικές παθήσεις είναι οι παθήσεις του μυοσκελετικού συστήματος, δηλαδή του συστήματος που μας εξασφαλίζει ένα από τα πολυτιμότερα αγαθά, την κίνηση. Με άλλα λόγια είναι παθήσεις των αρθρώσεων, μυών, οστών, σπονδυλικής στήλης και των μαλακών μορίων που βρίσκονται γύρω από τις αρθρώσεις, όπως είναι οι σύνδεσμοι, οι τένοντες και οι ορογόνοι θύλακοι. Ωστόσο, ορισμένες ρευματικές παθήσεις, όπως π.χ. οι αυτοάνοσες, προσβάλλουν και διάφορα άλλα όργανα, όπως π.χ. τους νεφρούς, το δέρμα, τα μάτια, τους πνεύμονες, την καρδιά, τις αρτηρίες, τις φλέβες, το συκώτι, τον εγκέφαλο κ.λπ.

Η θεραπευτική προσέγγιση του πάσχοντα από ρευματική νόσο είναι κατά βάση φαρμακευτική ωστόσο η άσκηση, η σωστή διατροφή και η ψυχολογική υποστήριξη έχουν επίσης ρόλο. Αξίζει να σημειωθεί ότι η φαρμακευτική αντιμετώπιση των ρευματικών

νόσων, έχει εντυπωσιακή πρόοδο τα τελευταία χρόνια. Δεν είναι μακριά η εποχή όπου οι ρευματοπαθείς μετά από μερικά χρόνια νόσου κατέληγαν σε αναπηρικό καροτσάκι.

Πλέον, οι θεραπείες είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικές με αποτέλεσμα οι ασθενείς να παραμένουν πλήρως λειτουργικοί και με καλή ποιότητα ζωής.

H διάγνωση μιας ρευματικής πάθησης δεν είναι εύκολη δεδομένου ότι δεν υπάρχει ένας ειδικός δείκτης που να συνδέεται άμεσα με ένα νόσημα. Πρέπει να γίνεται από ειδικό γιατρό, το Ρευματολόγο που έχει εκπαιδευθεί στα νοσήματα αυτά.

Η διάγνωση στηρίζεται στη λήψη του ιστορικού, στην καλή και συστηματική κλινική εξέταση, στον εργαστηριακό έλεγχο, στα απεικονιστικά ευρήματα, δηλαδή σε ακτινογραφίες, αξονικές-μαγνητικές τομογραφίες και στην καλή συνεργασία γιατρού-ασθενούς.

Όσον αφορά τον ανοσολογικό έλεγχο, που είναι μέρος του αιματολογικού ελέγχου, η παρουσία και μόνο κάποιων αντισωμάτων δεν αποτελεί κριτήριο νόσου. Δηλαδή η ύπαρξη ρευματοειδή παράγοντα ή αντιπυρηνικών αντισωμάτων χωρίς συμπτώματα από την κλινική εξέταση δεν θέτει διάγνωση νοσήματος και συνεπώς δεν χρειάζεται οποιαδήποτε θεραπευτική αγωγή. Αυτό το επισημαίνουμε επειδή η ανίχνευση ενός αυτοαντισώματος σε έναν τυχαίο έλεγχο, συνήθως πανικοβάλει τους ασθενείς και τους οδηγεί να ζητούν επίμονα θεραπεία.

Ο ψυχολογικός παράγοντας είναι εκλυτικός στα ρευματικά νοσήματα όχι μόνο στην ινομυαλγία θα αναφέρει η κα Αθανασία Παππά, Πρόεδρος της Ελληνικής Εταρείας Αντιρευματικού Αγώνα (ΕΛ.Ε.ΑΝ.Α). Δεν είναι τυχαίο ότι η πρώτη εκδήλωση των αυτοανόσων νοσημάτων είναι μετά από πρόσφατο στρες όπως απώλεια θέσης εργασίας ή αγαπημένου προσώπου. Και οι εξάρσεις συνδέονται σχεδόν πάντα με ψυχολογική επιβάρυνση.

Το πρώτο βήμα της ψυχολογικής υποστήριξης είναι η καλή σχέση-εμπιστοσύνης γιατρού-ασθενούς. Αλλά δεν φτάνει, χρειάζεται η στήριξη των οικείων και οπωσδήποτε η βοήθεια του ειδικού ψυχολόγου, που θα του μειώσει φοβίες και ανησυχίες.

H άσκηση και η ψυχολογική υποστήριξη πρέπει να είναι αναπόσπαστο κομμάτι της θεραπευτικής φροντίδας των ατόμων με ρευματοπάθειες. Η ψυχολογική υποστήριξη βοηθά το άτομο να αναγνωρίσει το πρόβλημα και πιθανούς πυροδοτικούς ή επιβαρυντικούς παράγοντες, να επεξεργαστεί τις αλλαγές στη ζωή του και τη θλίψη που

μπορεί να προκαλούν, να διαχειριστεί τις δυσκολίες στο οικογενειακό και επαγγελματικό περιβάλλον, να υιοθετήσει καλές πρακτικές όπως η καθημερινή άσκηση και τελικά να προλάβει ή να αντιμετωπίσει συμπτώματα άγχους ή κατάθλιψης.

Η άσκηση πλέον έχει δειχθεί πως αποτελεί ένα ασφαλές μέσο που δύναται να βελτιώσει σημαντικά κλινικές εκφράσεις που παρατηρούνται στις ρευματικές νόσους όπως είναι η φλεγμονή, η κόπωση, η καρδιοαναπνευστική ικανότητα (σημαντικός παράγοντας πρόβλεψης θνησιμότητας και συννοσηρότητας), η λειτουργική ικανότητα, ο πόνος και το υψηλότερο ρίσκο για μελλοντική καρδιαγγειακή νόσο σε σχέση με τον υπόλοιπο πληθυσμό σύμφωνα και πάλι με την κα Παππά.

Οι περισσότερες κατευθυντήριες οδηγίες αντιμετώπισης ρευματικών παθήσεων, τοποθετούν την εκπαίδευση του ασθενούς ή την αυτοθεραπεία σε καίριο σημείο στο θεραπευτικό σχήμα. Από το 2010, η οδηγία είναι ακόμη πιο εμφατική: «αυξήστε το ποσοστό των ασθενών με αρθρίτιδα που έχουν αποτελεσματική και βασισμένη σε αποδείξεις εκπαίδευση για το πρόβλημά τους ως αναπόσπαστο και ζωτικό τμήμα της αντιμετώπισης της κατάστασής τους». Όμως , παρά την σχεδόν ομόφωνη αναγνώριση μεταξύ των ειδικών του πόσο σημαντική είναι η εκπαίδευση των ασθενών, λιγότεροι από 5% εκπαιδεύονται με επίσημο ή σταθερό τρόπο.

Κλειδί στην εκπαίδευση των ασθενών είναι το σπάσιμο των στερεότυπων, η μείωση των συμπτωμάτων χρησιμοποιώντας τεχνικές αυτοβελτίωσης όπως η άσκηση, η διαχείριση της κίνησης, η χρήση βοηθημάτων και η συμπεριφορική αντιμετώπιση καθώς και η έγκυρη ενημέρωση για τις υπάρχουσες θεραπείες, τις παρενέργειες και τον τρόπο αντιμετώπισής τους τόνισε η κα Παππά.

Τα ρευματικά νοσήματα είναι περισσότερα από 200, με πιο σοβαρές τις αυτοάνοσες ρευματικές παθήσεις (ρευματοειδής αρθρίτιδα, σύνδρομο σύνδρομο Sjögren, συστηματικός ερυθηματώδης λύκος, αγγειίτιδες, σκληρόδερμα κ.λπ.), και τις oροαρνητικές σπονδυλαρθρίτιδες που περιλαμβάνουν την αγκυλωτική σπονδυλαρ-θρίτιδα, τη ψωριασική αρθρίτιδα, την αντιδραστική αρθρίτιδα κ.λπ.

Σήμερα έχουμε στη διάθεσή μας διάφορες κατηγορίες φαρμάκων. Πρέπει να τονίσουμε ότι βασική προϋπόθεση επιτυχίας είναι η συμμόρφωση του ασθενούς. Πρέπει να ακολουθεί τις οδηγίες του γιατρού, να μη διακόπτει, τροποποιεί τη δόση από μόνος του και να μην εγκαταλείπει την αγωγή του για εναλλακτικού τύπου θεραπείες. Τα φάρμακα λαμβάνονται

ή μόνα τους ή συνδυαστικά και είναι απόφαση του θεράποντος ιατρού αναλόγως της κλινικής εικόνας και ανταπόκρισης του ασθενούς.

Περισσότερες πληροφορίες στην ιστοσελίδα της ΕΛ.Ε.ΑΝ.Α www.arthritis.org.gr

Κοινοποιήστε στο Facebook

Follow Proklitiko.gr