Ο έρωτας δεν θέλει ούτε παιχνιδάκια ούτε στρατηγικές

Δάγκωσες γερά τη λαμαρίνα, σου ‘χουν φύγει και δύο δοντάκια, αλλά το παίζεις Βούδας. Οι φίλοι σε έχουνε πάρει στο ψιλό, γιατί όποτε έρθει μήνυμα είσαι σε στάση προσοχής πάνω από το τηλέφωνο λες και θα σε δει το πρόσωπο από καμία γωνία. Όμως το παίζεις και καλά «δεν τρέχει τίποτα» κι αυτό αφήνεις να φανεί και στην άλλη γραμμή του τηλεφώνου.

Καταλαβαίνω γιατί όλο αυτό το παιχνίδι στρατηγικής. Είχες επιβάλει στην καρδιά σου απομόνωση και τώρα φοβάσαι να συνειδητοποιήσεις ότι καψουρεύτηκες. Σκέφτεσαι ότι την προηγούμενη φορά δόθηκες και λαβώθηκες. Τώρα θα το καλουπώσεις, θα προσέχεις τις πράξεις σου και δε θα εκδηλώνεσαι πολύ. Θέλεις να παίρνεις όσα δίνεις, δε συμβιβάζεσαι πια. Είχες τρέξει χιλιόμετρα είχες επιμείνει μέχρι εσχάτων, αλλά δεν είδες το happy end μόνο τους τίτλους τέλους.

Όμως η καρδιά, καρδιά μου, είναι αερικό· δεν υπακούει σε επιταγές και τελεσίγραφα, πάει όπου θέλει χωρίς να σε ρωτάει. Η δική σου το έκανε. Κι ας της επιβάλλεις με τη λογική διόδια κι εισιτήριο, τα ακούει βερεσέ. Το μόνο που καταφέρνεις με το να την περιορίζεις είναι να την πεισμώνεις περισσότερο κι εκεί που νομίζεις ότι την έχεις υπό περιορισμό, εκείνη έχει ήδη φτάσει στον προορισμό της.

Ακούς συμβουλές δεξιά κι αριστερά. Τύπου «Αν δεν πάρει τηλέφωνο, μην πάρεις. Μην εκδηλώνεσαι πολύ». Μη το ένα, μη το άλλο. Σαν υπολογιστική που μετράει τι έκανε ο άλλος να κάνεις εσύ ένα λιγότερο. Χρησιμοποιείς σκωτσέζικα ντους, μια κρύο-μία ζεστό για τη στρατηγική σου; Θα τα λουστείς διπλά άμα σου κάνει νευράκια το πρόσωπο, γιατί πονάει το δοντάκι σου. Αν σου δώσει κι εξιτήριο, εκεί να σε δω.

Το θέμα, ψυχή μου, είναι να γνωρίζεις ότι ο καλός ο παίχτης φαίνεται όχι στο φύλλο που έχει, αλλά στον τρόπο που χειρίζεται ένα άσχημο χαρτί. Να διατηρείς το πάνω χέρι μέχρι νεωτέρας και στην επόμενη διαμάχη για ένα θέμα να κερδίζεις εσύ ξανά. Υποσημείωση, μόνο όταν δε νοιάζεσαι και τόσο, γιατί όταν νοιάζεσαι κι η καρδιά τρέμει μη χάσεις τον άλλον, οι στρατηγικές έχουν παρέλθει προ καιρού και στη θέση τους μπαίνουν κραυγαλέες αποδείξεις. Οπότε μην το κουράζεις, κρίμα είναι. Έτσι δε συμβιβάζεσαι; Τι κερδίζεις; Χάνεις εσένα για να κερδίσεις κάποιον άλλο;

Άμα θες να τα δώσεις όλα γιατί έτσι έμαθες, αυτό να κάνεις. Έτσι νιώθεις ότι την έχεις πατήσει άγρια εσύ, βρε αδερφέ. Ακόμα και μονόπλευρο αν είναι, εκδηλώσου. Γιατί αν δεν το κάνεις, εσύ χάνεις. Τα δικά σου θέλω μετριάζεις με περιτυλιγμένες συμπεριφορές από στρατηγική. Στο τέλος συνειδητοποιείς ότι δεν έδειξες το αληθινό σου πρόσωπο και μένεις με την αμφιβολία τι θα γινόταν αν το έκανες. Οπότε ποια η ουσία;

Άνοιξε τα έγκατα της ψυχής σου και πες αυτό το «εγώ για πάρτη σου βαράω προσοχή και μου αρέσει!» Το ένιωσες και πες το. Γιατί να σου πω και κάτι, την απόρριψη ή το καψώνι, δε θα ‘πρεπε να τα φοβάσαι τόσο. Να φοβάμαι τον εαυτό σου. Που θα γυρίσεις σπίτι και θα σου πει «Κότα, ούτε σήμερα τα κατάφερες. Κρύφτηκες πίσω από το «θέλω, αλλά…», «μπορώ, αλλά…» με αν αναπάντητα.» Αλλά όχι, την αλήθεια σου και σε όποιον αρέσει.

Μια στρατηγική που σπέρνει αμφιβολία και προκαλεί λίγο κόλλημα, καθόλου έρωτα και μια μικρή εξάρτηση με ημερομηνία λήξης. Όπου πρέπει να παίξεις παιχνίδια για να κερδίσεις κάτι, το εργάκι έχει προδιαγεγραμμένο τέλος με ελάχιστες περγαμηνές επιτυχίας.

Ό,τι δεν αντέχει την αλήθεια, δε διαρκεί. Οπότε στρατηγικές και παιχνιδάκια στο νηπιαγωγείο. Τα μεγάλα παιδιά ας μάθουν να μην «παίζουν», αλλά να καταλάβουν ότι πλέον γράφουν μόνο με μελάνι και δε σβήνει, αφήνει σημάδι. Γι’ αυτό χρήση σωστών πράξεων με γερή δόση αλήθειας και μεγάλη δόση από ειλικρινή επιθυμία κι οι σχέσεις είναι και για τα εύκολα και για τα δύσκολα.

Τα ρόδα κάνουν συχνά τις εμφανίσεις τους, αλλά σαν πυροτεχνήματα και με διάρκεια φευγαλέα. Οι ανήφοροι του Καζαντζάκη είναι η συνηθισμένη τους διαδρομή και οι στρατηγικές δεν έχουν θέση, δυσκολεύουν την κατάσταση. Ο εαυτός σου, όμως, όταν θέλει, μπορεί και το κάνει να γίνεται. Το θέμα είναι αντέχεις χωρίς στρατηγικές, να δείχνεις τον εαυτό σου ή φοβάσαι;

Πηγή