ΤΑ ΠΡΟΑΠΑΙΤΟΥΜΕΝΑ ΤΩΝ ΑΠΑΙΤΟΥΜΕΝΩΝ
ΔΗΛΑΔΗ ΤΑ ΟΡΕΚΤΙΚΑ ΕΝΟΣ ΚΥΡΙΩΣ ΔΥΣΠΕΠΤΟΥ ΠΙΑΤΟΥ
«Στο αφερέγγυο κράτος μας, μήπως τελικά πρέπει να πληρώνουμε για να δουλεύουμε;»
Του Θωμά Μαργαρίτη, Δικηγόρου, τ. Δημάρχου και τ. Προέδρου του Δικηγορικού Συλλόγου Δράμας.
Ψηφίστηκαν τελικά και τα «προαπαιτούμενα» από την Ελληνική Βουλή με «απώλειες» από την κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ των Σακελλαρίδη και Παναγούλη και του Νικολόπουλου από τους ΑΝΕΛ.
Τα «προαπαιτούμενα» είναι μία άλλη ασυνήθιστη μέχρι πρόσφατα λέξη, που μπήκε ξαφνικά στη ζωή μας μαζί με το Μνημόνιο, την Τρόϊκα, τις οριζόντιες περικοπές, τον επαναϋπολογισμό, τα ισοδύναμα, τα πολυνομοσχέδια και είναι ένας ακόμα εφιάλτης που μας ταράζει στον ύπνο και στον ξύπνιο μας.
Τα ΠΡΟΑΠΑΙΤΟΥΜΕΝΑ είναι συνώνυμα κατά κάποιο τρόπο με την λέξη ΟΡΕΚΤΙΚΑ. Τα νόστιμα συνήθως εδέσματα που προηγούνται στους καταλόγους των εστιατορίων από τα κυρίως πιάτα.
Στις δύσκολες στιγμές που όλοι μας περνάμε, τα δυσάρεστα ΠΡΟΑΠΑΙΤΟΥΜΕΝΑ από τους δανειστές, μας προετοιμάζουν για τα πολύ πιο δυσάρεστα ΑΠΑΙΤΟΥΜΕΝΑ που μας περιμένουν. Ουσιαστικά είναι τα ορεκτικά του κυρίως πιάτου των δύσπεπτων Μνημονίων.
Η κατάργηση των πρόωρων συντάξεων, η φορολογία στα έως τώρα υβριδικά αυτοκίνητα, η κατάργηση των κλειστών επαγγελμάτων, τα γενόσημα, η φορολογία στα τυχερά παιχνίδια, η διατήρηση του ΕΝΦΙΑ, η αύξηση της τιμής στο πετρέλαιο θέρμανσης, ο φόρος στα κρασιά, η αύξηση του ΦΠΑ, και πολλά άλλα, συνολικά 49, είναι τα προαπαιτούμενα, για να ακολουθήσει το κυρίως πιάτο των απαιτουμένων, όπως τα «κόκκινα» δάνεια, το ασφαλιστικό, οι πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας, η δραστική μείωση των συντάξεων, η κατάργηση ή συγχώνευση των επικουρικών, οι μειώσεις των μισθών και τόσα άλλα.
Τόσο τα προαπαιτούμενα, όσο και τα απαιτούμενα, είναι το δέλεαρ των υποσχέσεων για ένα καλύτερο αύριο.
Όμως για να υπάρξει το αύριο, πρέπει να υπάρχει το σήμερα.
Σε πολλούς, πάρα πολλούς, δεν υπάρχει ζωή στο σήμερα, άρα πως θα αγωνιστούν για το καλύτερο αύριο;
Αντίθετα το κράτος λειτουργεί ως απατεώνας του κοινού Ποινικού Δικαίου. Αν το κράτος ήταν απλός πολίτης ή επιχειρηματίας, θα είχε συλληφθεί και οδηγηθεί με την διαδικασία του αυτοφώρου ενώπιον της Δικαιοσύνης.
Όχι μόνο δεν τηρεί τις υποσχέσεις του απέναντι στους αγρίως φορολογούμενους Έλληνες, αλλά πετάει στα σκουπίδια όποτε θέλει την όποια συμφωνία κάνει μαζί τους.
Γιατί απλούστατα έτσι θέλει.
Τα περιστατικά της ασυνέπειας και της κρατικής αυθαιρεσίας είναι πολλά, είναι διαχρονικά και δεν αφορούν μόνο την παρούσα κυβέρνηση.
Χιλιάδες οικογένειες καταστράφηκαν οικονομικά με το «κούρεμα» των κρατικών ομολόγων με νόμο του Βενιζέλου.
Η ευνομούμενη υποτίθεται πολιτεία, προτείνει η ίδια στους οφειλέτες της να ρυθμίσουν τα χρέη τους σε 100 δόσεις με μείωση του έτσι και αλλιώς ληστρικού επιτοκίου. Και λίαν ληστρικό γιατί όταν το κράτος έχει οφειλές κάνει τον …… Κινέζο.
Την λέξη «επιτόκιο» δεν την γνωρίζει, αλλά, όταν κάποιος του χρωστάει, πληρώνει με «καπέλο» 5,2%.
Έρχεται λοιπόν το αφερέγγυο κράτος, μονομερώς αυτή την φορά, και ανακοινώνει: «Ό,τι ξέρατε να το ξεχάσετε. Δεν ισχύουν αυτά που συμφωνήσαμε και αν σας αρέσει».
Τώρα με το Ασφαλιστικό, ετοιμάζει την νέα βόμβα. Επί χρόνια πίεζαν του εργαζόμενους να φύγουν με εθελουσία έξοδο και, όταν συμπλήρωναν το όριο ηλικίας, να βγουν στην σύνταξη.
Κάποιες χιλιάδες από αυτούς συμφώνησαν σε Τράπεζες, ΔΕΚΟ, Δημόσιο!!!!!!!!!!
Έρχεται τώρα το ανυπόληπτο κράτος και όχι μόνο ακυρώνει μονομερώς την συμφωνία, αλλά τους τιμωρεί τριπλά. Τους αλλάζει τα όρια ηλικίας, τους μειώνει τη σύνταξη και τους την αναπροσαρμόζει, εκ των υστέρων, για να γίνει ακόμα πιο μικρή!!!!!!
Αν τα έκανε αυτά ένας απλός πολίτης δεν θα καθόταν ήδη στο εδώλιο του κατηγορουμένου;
Πέραν τούτων η ανεργία καλπάζει, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείου (ΔΝΤ) και η Λαγκάρντ προχθές, ζήτησε μεγαλύτερη μείωση των μισθών στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα. Ιδιαίτερα μάλιστα ζητούν μειώσεις στον ιδιωτικό τομέα για να γίνουμε «πιο ανταγωνιστικοί». Να δίδονται δηλαδή μισθοί πείνας ή και καθόλου μισθοί, μπας και έρθει κανένας επενδυτής να ρίξει χρήματα στο δολοφονικό κράτος μας.
Άραγε υπάρχει κανείς σοβαρός επιχειρηματίας του εξωτερικού που γνωρίζει την δυσλειτουργία του Ελληνικού κράτους που θα επενδύσει στην χώρα μας;
Και δεν μιλώ για Έλληνες επιχειρηματίες, διότι όλοι αυτοί δραστηριοποιούνται πλέον σε Βουλγαρία, Σκόπια, στα υπόλοιπα Βαλκάνια και σ’ όλον τον κόσμο. Όταν οι επιχειρηματίες-πολίτες ενός κράτους δεν το εμπιστεύονται και παίρνουν των ομματιών και φεύγουν όπως-όπως αηδιασμένοι, ποιος ξένος θα επενδύσει στην χώρα μας;
Στο μεταξύ τα άνεργα παιδιά των Ελλήνων με πτυχία και μεταπτυχιακά, αν δεν έφυγαν ή προγραμματίζουν να φύγουν στο εξωτερικό, μαραζώνουν στα πρόθυρα της κατάθλιψης και της πλήρους απογοήτευσης.
Κουράστηκαν να ψάχνουν για εργασία με μισθούς πείνας, απογοητεύτηκαν και κλείστηκαν στα σπίτια τους.
Και των ταλαίπωρων γονέων τους η ψυχή μαραζώνει που τους βλέπει σ’ αυτήν την κατάσταση. Τα όνειρά τους και οι θυσίες μιας ζωής για την μόρφωση των παιδιών τους, εκτός του ότι πήγαν στράφι, βλέπουν να κινδυνεύει και η υγεία τους.
Πρόσφατα μου έτυχε ένα κωμικοτραγικό περιστατικό που δείχνει το μέγεθος του προβλήματος.
Ένας γονέας μου ζήτησε να βρω εγώ έναν εργοδότη που θα δεχόταν να προσλάβει τον γιό του χωρίς να τον πληρώνει. Τον μισθό, τα ένσημα και όλες τις δαπάνες της μισθοδοσίας του, αναλάμβανε να τα πληρώσει ο ίδιος στον εργοδότη, με την προϋπόθεση να μην ξέρει τίποτα ο προσλαμβανόμενος γιός του για τον τρόπο της μισθοδοσίας.
Όταν τον ρώτησα γιατί το κάνει αυτό, μου απάντησε ότι μ’ αυτόν τον τρόπο θέλει να βγάλει το παιδί του από το σπίτι όπου απομονώθηκε και αισθάνεται άχρηστος και αντιπαραγωγικός. Είναι η ύστατη προσπάθεια να σώσει την ψυχική υγεία του παιδιού τους.
Στα πανεπιστήμια που σπουδάσαμε, μάθαμε ότι η εργασία είναι δικαίωμα των πολιτών και υποχρέωση της πολιτείας.
Σήμερα στην Ελλάδα των Μνημονίων, τα πράγματα αντιστράφηκαν γιατί η εργασία είναι υποχρέωση των πολιτών και δικαίωμα της πολιτείας.
Μήπως, όλοι όσοι ακόμα έχουμε την δυνατότητα, πρέπει να πληρώνουμε για να δουλεύουμε;
Για όσους δεν έχουμε «κλάφτα Χαράλαμπε».
Κοινοποιήστε το Άρθρο:
