H ιστορία Ο€ΞΏΟ ΞΈΞ± σας κάνΡι Ξ½Ξ± δακρύσΡτΡ: «ΞšΞ±ΞΌΞΉΞ¬ φορά ΞΏΞΉ άνθρωποι δΡν παντρΡύονται τη μΡγάλη αγάπη Ο„ΞΏΟ Ο‚…»

ΞŒΟ„Ξ±Ξ½ γνωριστΞ�ΞΊΞ±ΞΌΞ΅ ΞΌΞ΅ τον Ξ¦ΟŽΟ„Ξ·, Ργώ Ξ�ΞΌΞΏΟ…Ξ½ 17 ΞΊΞ±ΞΉ ΡκΡίνος 24 ΞΊΞ±ΞΉ ΟƒΟ‡Ξ΅Ξ΄ΟŒΞ½ αμέσως, Ξ³Ξ―Ξ½Ξ±ΞΌΞ΅ Ξ­Ξ½Ξ±...


ΞœΞΏΞΉΟΞ±ΞΆΟŒΞΌΞ±ΟƒΟ„Ξ±Ξ½ την αγάπη ΞΌΞ±Ο‚ Ξ³ΞΉΞ± το θέατρο, το σινΡμά, το Ο†Ξ±Ξ³Ξ·Ο„ΟŒ ΞΊΞ±ΞΉ φυσικά Ξ³ΞΉΞ± τον άλλον. ΕίχαμΡ δέσΡι Ξ΅Ξ½Ο„Ξ΅Ξ»ΟŽΟ‚ ΞΊΞ±ΞΉ Ξ· διαφορά ηλικίας δΡν Ξ�ταν Ο„ΟŒΟƒΞΏ μΡγάλο ΞΈΞ­ΞΌΞ± ΟŽΟƒΟ€ΞΏΟ……Ξ­Ξ³ΞΉΞ½Ξ΅. Ξ Ξ΅ΟΞ½ΟŽΞ½Ο„Ξ±Ο‚ σΡ Ξ­Ξ½Ξ± ΠανΡπιστΞ�ΞΌΞΉΞΏ 400 χλμ. μακριά Ξ±Ο€ΟŒ το σπίτι ΞΌΞΏΟ…, ΞΏ Ο‡Ο‰ΟΞΉΟƒΞΌΟŒΟ‚ Ξ�ταν ΞΌΞΏΞ½ΟŒΞ΄ΟΞΏΞΌΞΏΟ‚.
Πέρασαν τα Ο‡ΟΟŒΞ½ΞΉΞ± ΞΊΞ±ΞΉ Ρνώ άρχισα Ξ½Ξ± Ξ±Ο€ΞΏΞΊΟ„ΟŽ νέΡς ΡμπΡιρίΡς Ξ±Ο€ΟŒ τη φοιτητικΞ� ΞΆΟ‰Ξ�, ΞΌΞΏΟ… έλΡιπΡ ΞΏ Ξ¦ΟŽΟ„Ξ·Ο‚. Και κάπως ξΡκινΞ�σαμΡ πάλι Ξ½Ξ± μιλάμΡ στο τηλέφωνο μέχρι αργά, ΟƒΟ‡Ξ΅Ξ΄ΟŒΞ½ κάθΡ βράδυ.

Ξ— φωνΞ� του ΞΊΞ±ΞΉ το γέλιο του ΞΌΞ΅ ανακούφι΢αν στις ΡξΡταστικές ΞΊΞ±ΞΉ στα ΞΌΞ±ΞΈΞ�ματα, ΞΌΞ΅ Ξ­ΞΊΞ±Ξ½Ξ΅ ΞΌΞ΅ Ξ­Ξ½Ξ± δικό του Ο„ΟΟŒΟ€ΞΏ, Ξ½Ξ± ηρΡμώ ΞΊΞ±ΞΉ Ξ½Ξ± αισθάνομαι πως όλα ΞΈΞ± πηγαίναν καλά. Ξ”Ο…ΟƒΟ„Ο…Ο‡ΟŽΟ‚ ΟŒΞΌΟ‰Ο‚, ΟŒΟƒΞΏ ΞΊΞΉ Ξ±Ξ½ Ξ±Ξ³Ξ±Ο€ΞΉΟŒΞΌΞ±ΟƒΟ„Ξ±Ξ½, Ξ· Ξ±Ο€ΟŒΟƒΟ„Ξ±ΟƒΞ· ΞΌΞ±Ο‚ ΟƒΞΊΟŒΟ„Ο‰Ξ½Ξ΅.

ΞœΞ΅Ο„Ξ¬ το ΠανΡπιστΞ�ΞΌΞΉΞΏ, προσπαθΞ�σαμΡ Ξ½Ξ± τα ξαναφτιάξουμΡ ΟŒΟ„Ξ±Ξ½ γύρισα πάλι στο Ο€Ξ±Ο„ΟΞΉΞΊΟŒ ΞΌΞΏΟ…. Αλλά δΡν ξέρω γιατί, δΡν Ξ�ταν το ίδιο. ΀α όνΡιρά ΞΌΞΏΟ… δΡν συμβάδι΢αν ΞΌΞ΅ το ασφαλές, ΞΌΞΉΞΊΟΞΏΞ±ΟƒΟ„ΞΉΞΊΟŒ ΞΊΞ±ΞΉ ΞΏΞΉΞΊΞΏΞ½ΞΏΞΌΞΉΞΊΞ¬ άνΡτο μέλλον που ΞΏΞ½Ξ΅ΞΉΟΞ΅Ο…ΟŒΟ„Ξ±Ξ½ ΞΏ Ξ¦ΟŽΟ„Ξ·Ο‚ ΞΊΞΉ ΟŒΟ„Ξ±Ξ½ του το Ρίπα, Ο€Ξ»Ξ·Ξ³ΟŽΞΈΞ·ΞΊΞ΅. ΞœΞ΅Ο„Ξ¬ Ξ±Ο€ΟŒ Ξ­Ξ½Ξ±Ξ½ άγριο ΞΊΞ±Ο…Ξ³Ξ¬, έφυγΡ Ο‡Ο„Ο…Ο€ΟŽΞ½Ο„Ξ±Ο‚ τη Ο€ΟŒΟΟ„Ξ± πίσω του ΞΊΞΉ έτσι γράφτηκΡ ΞΏ Ρπίλογος της σχέσης ΞΌΞ±Ο‚.

Πέρασαν άλλα 5 Ο‡ΟΟŒΞ½ΞΉΞ± Ξ±Ο€ΟŒ Ο„ΟŒΟ„Ξ΅ ΞΊΞΉ ακόμη, ΞΌΞΏΟ… έλΡιπΡ. Παρ” όλο που Ξ�ΞΌΞΏΟ…Ξ½ παντρΡμένη πια ΞΌΞ΅ άλλον (παντρΡύτηκα 3 Ο‡ΟΟŒΞ½ΞΉΞ± μΡτά Ξ±Ο€ΟŒ ΡκΡίνον τον ΞΊΞ±Ο…Ξ³Ξ¬) κάθΡ μέρα που πΡρνούσΡ, Ξ�θΡλα Ξ½Ξ± τρέξω πίσω στον Ξ¦ΟŽΟ„Ξ·. Πάντα ΟŒΟ€ΞΏΟ„Ξ΅ γυρνούσα σπίτι ΞΌΞΏΟ… Ξ±Ο€ΟŒ τη δουλΡιά Ξ� Ξ­Ξ²Ξ³Ξ±ΞΉΞ½Ξ± Ξ³ΞΉΞ± πΡρπάτημα στη γΡιτονιά, κοιτούσα γύρω ΞΌΞΏΟ… Ρλπί΢οντας Ξ½Ξ± τον δω τη στιγμΞ� που Ξ­Ξ½Ξ± κομμάτι ΞΌΞΏΟ…, Ο†ΞΏΞ²ΟŒΟ„Ξ±Ξ½ Ξ±ΞΊΟΞΉΞ²ΟŽΟ‚ Ξ±Ο…Ο„ΟŒ. ΞœΟ€ΞΏΟΞ΅Ξ― Ξ½Ξ± το πΡίτΡ Ξ΅Ξ³Ο‰ΞΉΟƒΟ„ΞΉΞΊΟŒ αλλά ένιωθα απαίσια Ξ³ΞΉΞ± τον Ο„ΟΟŒΟ€ΞΏ που Ρίχαν Ο„Ξ΅Ξ»Ξ΅ΞΉΟŽΟƒΞ΅ΞΉ τα πράγματα μΡταξύ ΞΌΞ±Ο‚ ΞΊΞ±ΞΉ Ξ�θΡλα Ξ½Ξ± βάλω ΞΌΞΉΞ± τΡλΡία. ΉθΡλα Ξ½Ξ± τον δω ΞΊΞ±ΞΉ Ξ½Ξ± του ΞΆΞ·Ο„Ξ�σω ΟƒΟ…Ξ³Ξ³Ξ½ΟŽΞΌΞ·. ΉθΡλα Ξ½Ξ± δω τον Ξ¦ΟŽΟ„Ξ·…ΞΌΞΏΟ…!

ΒρΞ�ΞΊΞ± το Ο„Ξ·Ξ»Ξ­Ο†Ο‰Ξ½ΟŒ του Ξ±Ο€ΟŒ ΞΌΞΉΞ± παλιά γνωστΞ� ΞΊΞ±ΞΉ τον Ο€Ξ�ρα. ΀ου Ρίπα Ο€ΟŒΟƒΞΏ άσχημα ένιωθα ΞΊΞ±ΞΉ ΟŒΟ„ΞΉ Ξ�θΡλα Ξ½Ξ± του ΞΆΞ·Ο„Ξ�σω ΟƒΟ…Ξ³Ξ³Ξ½ΟŽΞΌΞ·. ΜΡ ΟΟŽΟ„Ξ·ΟƒΞ΅ Ξ±Ξ½ Ξ�θΡλα Ξ½Ξ± βγούμΡ Ξ³ΞΉΞ± Ο†Ξ±Ξ³Ξ·Ο„ΟŒ ΞΊΞ±ΞΉ Ο„ΟŒΟ„Ξ΅ του Ρίπα πως Ξ�ΞΌΞΏΟ…Ξ½ παντρΡμένη ΞΊΞ±ΞΉ Ξ­Ξ³ΞΊΟ…ΞΏΟ‚, αλλά δΡν τον Ξ­Ξ½ΞΏΞΉΞ±ΞΆΞ΅ ΡίπΡ, Ξ�θΡλΡ Ξ½Ξ± ΞΌΞ΅ δΡί.

Βλέποντάς τον Ξ½Ξ± μπαίνΡι μέσα στο Ξ΅ΟƒΟ„ΞΉΞ±Ο„ΟŒΟΞΉΞΏ, Ξ· καρδιά ΞΌΞΏΟ… , χτύπησΡ σαν τρΡλλΞ�. ΜΡ αγκάλιασΡ ΞΌΞ΅ ΡκΡίνη τη γνώριμη αγκαλιά που ΞΌΞ΅ έκλΡινΡ ολόκληρη μέσα, ΞΌΞ΅ Ο„ΟŒΟƒΞ· αγάπη ΞΊΞ±ΞΉ θέρμη, που δΡν Ρίχα Ξ½ΞΉΟŽΟƒΞ΅ΞΉ ποτέ ΞΌΞ΅ τον άντρα ΞΌΞΏΟ…. ΔΡν Ξ�θΡλα ΞΌΞ΅ τίποτα Ξ½Ξ± φύγω.

ΞšΞΏΞΉΞ½ΞΏΟ€ΞΏΞΉΞ�στΡ στο Facebook

ΞšΞ±ΞΈΞ―ΟƒΞ±ΞΌΞ΅ ΞΊΞ±ΞΉ τα ΡίπαμΡ όλα. Ξ ΟŽΟ‚ ΞΌΞ±Ο‚ Ρίχαν αλλάξΡι ΡκΡίνα τα Ο€ΟΟŽΟ„Ξ± Ο‡ΟΟŒΞ½ΞΉΞ± που Ο€Ξ�Ξ³Ξ± στο ΠανΡπιστΞ�ΞΌΞΉΞΏ, Ο€ΟŒΟƒΞΏ Ξ»Ο…Ο€ΟŒΞΌΞ±ΟƒΟ„Ξ±Ξ½ Ξ³ΞΉΞ± ΡκΡίνο το τέλος ΟŒΟ€Ο‰Ο‚ το Ξ΄ΟŽΟƒΞ±ΞΌΞ΅. ΕκΡίνος δΡν ΡίχΡ παντρΡυτΡί αλλά Ξ�ταν ΞΌΞΉΞ± χαρά ΞΌΞ΅ τη ΞΆΟ‰Ξ� του.ΑποφασίσαμΡ πως Ξ�ταν κρίμα Ξ±Ο…Ο„Ξ� Ξ· ΡπαφΞ� Ξ½Ξ± χαθΡί ΞΊΞ±ΞΉ συμφωνΞ�σαμΡ Ξ½Ξ± μΡίνουμΡ φίλοι. Και πράγματι μΡίναμΡ…Ξ³ΞΉΞ± λίγο!

Ξ Ξ·Ξ³Ξ±Ξ―Ξ½Ξ±ΞΌΞ΅ Ξ²ΟŒΞ»Ο„Ξ΅Ο‚ στα ΞΌΞ±Ξ³Ξ±ΞΆΞΉΞ¬ Ξ� Ξ³ΞΉΞ± Ο†Ξ±Ξ³Ξ·Ο„ΟŒ ΞΊΞ±ΞΉ κάναμΡ πίκ Ξ½Ξ―ΞΊ. ΞŒΟ„Ξ±Ξ½ γΡννΞ�ΞΈΞ·ΞΊΞ΅ Ξ· κόρη ΞΌΞΏΟ…, λίγους ΞΌΞ�νΡς μΡτά, Ο€Ξ�Ξ³Ξ±ΞΌΞ΅ Ξ³ΞΉΞ± Κινέ΢ικο ΞΊΞ±ΞΉ Ξ· ΟƒΞ΅ΟΞ²ΞΉΟ„ΟŒΟΞ± του ΡίπΡ «ΞΞ± σας ΞΆΞ�σΡι» νομί΢οντας ΟŒΟ„ΞΉ το παιδί Ρίναι δικό του. «Ξ”Ρν Ρίναι δικΞ� ΞΌΞΏΟ… κόρη, αλλά ΞΈΞ± έπρΡπΡ» απάντησΡ. ΞžΞ­ΟΟ‰ ΟŒΟ„ΞΉ Ξ�θΡλΡ Ξ½Ξ± παντρΡυτούμΡ Ξ±Ο€ΟŒ Ο„ΟŒΟ„Ξ΅ που Ξ�μασταν μικροί αλλά ΞΌΞΏΟ… ΡίπΡ πως ποτέ δΡν ΞΌΞΏΟ… το ΞΆΞ�τησΡ, γιατί Ο†ΞΏΞ²ΟŒΟ„Ξ±Ξ½ την αντίδρασΞ� ΞΌΞΏΟ….
ΞœΞ±Ο‚ έδΡνΡ πάντα ΞΌΞΉΞ± Ξ±ΟŒΟΞ±Ο„Ξ· κλωστΞ�. ΞŒΟ„Ξ±Ξ½ Ξ�μασταν ΞΌΞ±ΞΆΞ―, Ξ�ταν σαν Ξ½Ξ± ΢ούσαμΡ στο δικό ΞΌΞ±Ο‚ ρο΢ σύννΡφο. ΚάθΡ φορά που Ξ²Ξ»Ξ΅Ο€ΟŒΞΌΞ±ΟƒΟ„Ξ±Ξ½, ό,τι προβλΞ�ματα ΞΊΞΉ Ξ±Ξ½ Ρίχα ΞΌΞ΅ τη δουλΡιά, ΞΌΞ΅ τους γονΡίς ΞΌΞΏΟ…, ΞΌΞ΅ τα προσωπικά ΞΌΞΏΟ…, όλα πΡρνούσαν. ΞˆΞ½ΞΉΟ‰ΞΈΞ± ΟŒΟ„ΞΉ κάποιος Ξ�ταν ΡκΡί Ξ³ΞΉΞ± ΞΌΞ­Ξ½Ξ±, ΞΌΞ΅ άκουγΡ ΞΊΞ±ΞΉ ΞΌΞ΅ καταλάβαινΡ. Όλα ΟŒΟƒΞ± δΡν ένιωθα μέσα στο γάμο ΞΌΞΏΟ….

΀Ρλικά Ξ· Ο€ΟΞ±Ξ³ΞΌΞ±Ο„ΞΉΞΊΟŒΟ„Ξ·Ο„Ξ±, ΞΌΞ±Ο‚ κατέβασΡ ΞΌΞΉΞ± μέρα Ξ±Ο€ΟŒ το ρο΢ σύννΡφο ΞΊΞ±ΞΉ μάλιστα ΞΌΞ΅ άγριο Ο„ΟΟŒΟ€ΞΏ. Κι ΡπΡιδΞ� αρχίσαμΡ Ξ½Ξ± συνΡιδητοποιούμΡ ΟŒΟ„ΞΉ Ξ�ταν ΞΈΞ­ΞΌΞ± Ο‡ΟΟŒΞ½ΞΏΟ… Ξ½Ξ± ΡίμαστΡ ΞΎΞ±Ξ½Ξ¬ ΞΌΞ±ΞΆΞ― ΞΊΞΉ Ργώ Ξ�ΞΌΞΏΟ…Ξ½ παντρΡμένη, συμφωνΞ�σαμΡ Ξ½Ξ± κρατΞ�σουμΡ ΡπαφΞ� μόνο Ξ±Ο€ΟŒ το τηλέφωνο. ΣΡ Ξ­Ξ½Ξ± Ξ±Ο€ΟŒ αυτά τα τηλΡφωνΞ�ματα, ΞΏ Ξ¦ΟŽΟ„Ξ·Ο‚ ΞΌΞΏΟ… ΡίπΡ πως ΡίχΡ καρκίνο του πνΡύμονα. Σοκαρίστηκα ΞΊΞ±ΞΉ έβαλα τα κλάματα «Ξ‘Ο€ΞΏΞΊΞ»Ξ΅Ξ―Ρται!» Ο†ΟŽΞ½Ξ±ΞΎΞ±.
ΞŒΟ„Ξ±Ξ½ Ξ­ΞΊΞ±Ξ½Ξ΅ τη Ο€ΟΟŽΟ„Ξ· του χημΡιοθΡραπΡία, Ο€Ξ�Ξ³Ξ± στο νοσοκομΡίο ΞΊΞ±ΞΉ τον Ρίδα. Αντί Ξ½Ξ± τον Ο€Ξ±ΟΞ·Ξ³ΞΏΟΟŽ Ργώ, ΞΌΞ΅ παρηγορούσΡ ΡκΡίνος. Μια μέρα κανονίσαμΡ Ξ½Ξ± πάμΡ Ξ³ΞΉΞ± Ο†Ξ±Ξ³Ξ·Ο„ΟŒ. ΠΡρίμΡνα, πΡρίμΡνα αλλά δΡν Ο†Ξ±ΞΉΞ½ΟŒΟ„Ξ±Ξ½ πουθΡνά. Ξ Ξ±Ξ½ΞΉΞΊΞΏΞ²Ξ»Ξ�ΞΈΞ·ΞΊΞ±. ΀ον Ο€Ξ�ρα τηλέφωνο ΞΊΞ±ΞΉ ανακουφίστηκα ΟŒΟ„Ξ±Ξ½ ΞΌΞΏΟ… ΡίπΡ ΟŒΟ„ΞΉ απλά τον ΡίχΡ πάρΡι ΞΏ ύπνος. ΞŒΟƒΞΏ άρρωστος ΞΊΞΉ Ξ±Ξ½ Ξ�ταν, Ξ�ρθΡ μέσα στη βροχΞ� Ξ½Ξ± ΞΌΞ΅ δΡί.

ΞœΞ΅ΟΞΉΞΊΞ­Ο‚ ΡβδομάδΡς μΡτά, δΡν τον Ξ±Ξ½Ξ±Ξ³Ξ½ΟŽΟΞΉΞΆΞ΅Ο‚. ΕίχΡ αδυνατίσΡι τραγικά, Ξ�ταν Ο‡Ξ»Ο‰ΞΌΟŒΟ‚ ΟƒΟ‡Ξ΅Ξ΄ΟŒΞ½ κίτρινος. Ξ— καρδιά ΞΌΞΏΟ… διαλύονταν σΡ χιλιάδΡς κομμάτια. ΞŒΟ„Ξ±Ξ½ του έφΡρα Ξ½Ξ± δΡί παλιές φωτογραφίΡς ΞΌΞ±Ο‚ Ξ³ΞΉΞ± Ξ½Ξ± του ανΡβάσω τη ΟˆΟ…Ο‡ΞΏΞ»ΞΏΞ³Ξ―Ξ±, ΞΌΞΏΟ… ΡίπΡ «Ξ ΞΏΞΉΞΏΟ‚ Ρίναι Ξ±Ο…Ο„ΟŒΟ‚ στις φωτογραφίΡς; ΀ι ΞΌΞΏΟ… συνέβη;». ΜΡ κοίταξΡ ΞΌΞ΅ Ο„ΟŒΟƒΞΏ Ο†ΟŒΞ²ΞΏ, που Ξ�ταν σαν Ξ½Ξ± Ρίχα δίπλα ΞΌΞΏΟ… Ξ­Ξ½Ξ±Ξ½ άνθρωπο Ργκλωβισμένο σΡ Ξ­Ξ½Ξ± ΟƒΟŽΞΌΞ± που δΡν Ξ�ταν δικό του. ΞšΞ±ΞΈΞ―ΟƒΞ±ΞΌΞ΅ ΡκΡί αγκαλιασμένοι Ξ³ΞΉΞ± ΟŽΟΞ΅Ο‚.

ΛίγΡς μέρΡς μΡτά ΞΌΞ΅ Ο€Ξ�ρΡ Ξ· μητέρα του Ξ½Ξ± πάω στο νοσοκομΡίο Ξ½Ξ± τον αποχαιρΡτίσω. ΞœΟŒΞ»ΞΉΟ‚ ΞΌΟ€Ξ�ΞΊΞ±, άνοιξΡ τα μάτια του, ΞΌΞ΅ κοίταξΡ ΞΊΞ±ΞΉ δάκρυσΡ. «Ξ£” Ξ΅Ο…Ο‡Ξ±ΟΞΉΟƒΟ„ΟŽ που Ξ�σουν Ξ­Ξ½Ξ± Ο„ΟŒΟƒΞΏ ΟƒΞ·ΞΌΞ±Ξ½Ο„ΞΉΞΊΟŒ κομμάτι στη ΞΆΟ‰Ξ� ΞΌΞΏΟ…. Ξ£” Ξ±Ξ³Ξ±Ο€ΟŽ ΞΊΞ±ΞΉ ΞΈΞ± Οƒ” Ξ±Ξ³Ξ±Ο€ΟŽ Ξ³ΞΉΞ± πάντα» του Ρίπα ΞΊΞ±ΞΉ του ΞΆΞ�τησα, ΟŒΟ„Ξ±Ξ½ πάΡι ΡκΡί ψηλά, Ξ½Ξ± ΞΌΞΏΟ… Ξ΄ΟŽΟƒΞ΅ΞΉ Ξ­Ξ½Ξ± σημάδι ΟŒΟ„ΞΉ Ρίναι καλά.΀ον φίλησα ΞΊΞΉ έφυγα. Ήμουν ράκος Ξ³ΞΉΞ± πολλούς ΞΌΞ�νΡς μΡτά.

Για κάποιο λόγο, δΡν Ξ�ταν Ξ³ΟΞ±Ο†Ο„ΟŒ ΞΌΞ±Ο‚ Ξ½Ξ± ΡίμαστΡ ΢Ρυγάρι σΡ Ξ±Ο…Ο„Ξ� τη ΞΆΟ‰Ξ�.
Και μπορΡί Ξ½Ξ± ΞΌΞ΅ πΡίτΡ τρΡλλΞ� Ξ� ΞΏΞ½Ξ΅ΞΉΟΞΏΟ€ΟŒΞ»Ξ±, αλλά ΞΌΞΏΟ… έχΡι Ξ΄ΟŽΟƒΞ΅ΞΉ πολλά σημάδια ΟŒΟ„ΞΉ Ρίναι Ρδώ δίπλα ΞΌΞΏΟ… ΞΊΞ±ΞΉ Ξ±Ο…Ο„ΟŒ ΞΌΞ΅ ηρΡμΡί. ΞœΞ±Ο‚ χωρί΢Ρι Ξ­Ξ½Ξ± σύμπαν ΞΌΟ‰ΟΟŒ ΞΌΞΏΟ…, αλλά ΞΈΞ± ΡίμαστΡ Ξ³ΞΉΞ± πάντα ΞΌΞ±ΞΆΞ―. ΞœΞΏΟ… λΡίπΡις…