Τι Σημαίνει να Είσαι Δραμινή!

Καταρχάς λεγόμαστε Δραμινοί. Ούτε «Δραμιώτες», ούτε «Δραμαμίνες» ούτε τίποτε τέτοιο...

Κατα δεύτερον η Δράμα βρίσκεται βόρεια. Πολύ βόρεια. Κοντά στη Θράκη σχεδόν. Η Λάρισα, για παράδειγμα, για εμάς είναι κάτι σαν προάστιο των Αθηνών.

Για σένα που θέλεις μια σύντομη περιγραφή για το μέρος, θα σου πω ότι η Δράμα είναι μια κλασσική επαρχιακή πόλη. Με καταπράσινα βουνά. Με πολύ νερό στο υπέδαφός της (η ονομασία της προέρχεται από την αρχαία λέξη «Ύδραμα» και όχι από κάτι άλλο πιο δραματικό). Με μερικά ωραία αρχοντικά. Με σκληρή Ιστορία.

Για μένα η Δράμα είναι το μέρος όπου γεννήθηκα και έζησα μέχρι τα 18, επομένως καταλαβαίνεις ότι είναι δύσκολο να περιγράψω όλο αυτό που μέσα μου συνδέεται μαζί της. Μπορώ όμως να σου πω, πάνω-κάτω, μερικά πράγματα.

Το να κατάγεσαι από τη Δράμα σημαίνει
Να σε ρωτάνε τί ομάδα είσαι και να απαντάς χωρίς πολλή σκέψη «Δόξα». Σκέτο.

Να μην αντέχεις άλλο να ακούς τη φράση «δράμα η κατάσταση» κάθε φορά που απαντάς στην ερώτηση «από πού είσαι».

Να σε έχει πάει ο παιδικός σου έρωτας βόλτα με το αμάξι στους πρόποδες του Κορύλοβου, ή τουλάχιστον να ήθελες να σε έχει πάει.

Να μην καταλαβαίνεις γιατί υπάρχει αυτή η ανυπόστατη κόντρα με τους γείτονες Καβαλιώτες. Να τη στηρίζεις όμως, just in case.

Φωτογραφία από τον χρήστη του Flickr Γιάννης Χουβαρδάς

Να έχεις πάει για πλάκα στα μπουζούκια. Να μην έχεις πάει για πλάκα στα μπουζούκια.

Να θεωρείς ως κορυφαίο αξιοθέατο την «Αγία Βαρβάρα», το φυσικό πάρκο στο κέντρο της πόλης, με τη λίμνη στη μέση. Που «δεν είναι λίμνη, είναι πηγή».

Να σε έχουν ρίξει με τα ρούχα στις πηγές της Αγίας Βαρβάρας, κατά το καθιερωμένο μπουγέλο στη λήξη της σχολικής χρονιάς.

Να έχεις φάει Βαρβάρα. Ναι, βγαίνει και σε φαγώσιμο.

Βράδυ στην Αγία Βαρβάρα (Φωτογραφία της συντάκτριας)

Να έχεις πάει παιδί με τη μαμά σου, πάλι στην Αγία Βαρβάρα, με ένα DIY καραβάκι από φελιζόλ στο χέρι για να το ρίξεις στις πηγές, όπως το θέλει κάθε χρόνο η παράδοση την παραμονή της γιορτής της Αγίας. Η οποία είναι η πολιούχος. Apparently.

Να είσαι περήφανος που ο τόπος σου βγάζει το καλύτερο κρασί. Τελεία.

Κάθε Σεπτέμβρη, να βλέπεις το φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους να μεταμορφώνει την πόλη σου στο πιο συναρπαστικό κινηματογραφικό hub της Ελλάδας. Να έχεις θαυμάσει πρώτος μερικούς από τους πιο σημαντικούς σκηνοθέτες πριν γίνουν γνωστοί «εκεί κάτω στην Αθήνα». Να ξέρεις τί σημαίνει η λέξη «μικρομηκάς».

Να πετιέσαι για φτηνή βενζίνη ή απλώς για ψώνια στη Βουλγαρία. Ναι, τη χώρα.

Να έχεις τουλάχιστον έναν γνωστό που είχε απολυθεί από τη Softex και τουλάχιστον έναν συγγενή που είχε φύγει κάποτε μετανάστης στη Γερμανία.

Να έχεις αγοράσει τον πρώτο σου δίσκο από το «Σεμίραμις».

Να γνωρίζεις την άχρηστη πληροφορία ότι η Νατάσσα Θεοδωρίδου κατάγεται από τα Κουδούνια Δράμας.

Να πηγαίνεις να ψωνίσεις στην «αγορά» και τις Πέμπτες στο «παζάρι».

Φωτογραφία από τον χρήστη του Flickr Dimitris Siskopoulos

Να έχεις πάει σε ένα τουλάχιστον «καζάνι» σε κάποιο χωριό πάνω στο βουνό και να κάνει πολύ κρύο. Και να πίνεις το τσίπουρο χωρίς γλυκάνισο. Εννοείται.

Να έχεις φάει το καλύτερο κεμπάπ στο σύμπαν. Στο Δοξάτο φυσικά.

Να έχεις φάει σάντουϊτς από το «Στέφανο». Ποιό βρώμικο και αηδίες.

Να έχεις πάει σε μια ταβέρνα να φας και ξαφνικά κάποιος να βγάζει ένα ούτι ή έναν ντααρέ. Και να γίνεται γλέντι επειδή απλά είναι Τετάρτη ξέρω'γω.

Να έχεις πάει για ένα ποτό στο «Αιγαίο» αλλά να πίνεις καμιά δεκαριά. Να έχεις νιώσει για πρώτη φορά στη ζωή σου την υπέρτατη χαρά του τρίπτυχου: καλή μουσική-καλή μπύρα-καλή παρέα, εκεί μέσα.

Φωτογραφία από τον χρήστη του Flickr Dimitris Siskopoulos

Να έχεις πάει για ποτό στην ιστορική «Ρέμβη», στην παραλία της Δράμας. Ναι, την οδό Εθνικής Αμύνης, τον πιο πολυσύχναστο δρόμο της δραμινής nightlife, την λέμε «παραλία». Όχι, η Δράμα δεν έχει θάλασσα.

Να έχεις πάει σε δεξίωση γάμου στο «Νησάκι». Ξαναλέω, δεν παίζει θάλασσα.

Να έχεις πάει πενταήμερη εκδρομή με το σχολείο στην εξωτική Αθήνα.

Να ξέρεις πού βρίσκεται ο πύργος με το παλιό ρολόι, παρόλο που δεν υπάρχει κανένα ρολόι εκεί.

Να μην πηγαίνεις σε κανένα μεγάλο σούπερ μάρκετ από τη στιγμή που υπάρχει ο Γουντσίδης.

Να είναι Χριστούγεννα και να βγάζουν ζωντανό τα πρωινάδικα από την Ονειρούπολη.

Μεγαλώνοντας, η πόλη να σου φαίνεται μικρή και να θεωρείς ως μέγα breakthrough το να πας στη Θεσσαλονίκη να σπουδάσεις.

Να έχεις ζήσει στην ίδια πόλη με μερικούς από τους πιο ζεστούς και ευγενικούς ανθρώπους που θα μπορούσες ποτέ να γνωρίσεις στην Ελλάδα.

Αναστασία Μουμτζάκη
vice.com