Λένε πως στα κομμωτήρια, τους μπάρμαν και τους δικηγόρους λένε τα πάντα. Και ναι, αυτό ισχύει. Σε ένα κομμωτήριο μπορείς να μάθεις τα άπλυτα του γείτονα, τους καημούς που τραβάει μία γυναίκα από το σόι και τα πεθερικά της , τα πάντα. Ένα δείγμα από τον παρακάτω διάλογο θα μας πείσει!
Μία τυπική ημέρα σε ένα κομμωτήριο όπου γυναίκες επισκέπτονται καθημερινά για την περιποίησή τους:
-Καλημέρα κυρία Σοφία μου! Πόσο χαίρομαι που σας βλέπω! Ήρθατε πάλι για την καθιερωμένη βαφή του μαλλιού σας;
-Καλημέρα κυρία Ιουλία μου! Ναι, είπα να έρθω για να μας βρει ο νέος χρόνος όμορφες και περιποιημένες!
-Σας βλέπω όμως κάπως προβληματισμένη. Συμβαίνει κάτι ή απλώς η γνωστή μελαγχολία των Χριστουγέννων;
-Όχι βρε Ιουλία μου , αλλά να τώρα με τις γιορτές μελαγχόλησα. Μερικές φορές σκέφτομαι ότι έκανα οικογένεια πολύ νωρίς και στερήθηκα τα νιάτα μου. Αλλά τώρα το βλέπω και από την κόρη μου και από αυτόν που διάλεξε και εγώ δεν τον θέλω με τίποτα! Θυμάμαι τον εαυτό μου που στη νιότη μου ήθελα να φορτωθώ τόσα βάσανα και έγνοιες!
– Σοφία μου , σκέψου λίγο: Εσύ όταν ήσουν μικρή πήρες εκείνον που ήθελαν οι γονείς σου;
Όχι βέβαια! Αχ, ακόμα θυμάμαι την αντίδραση της μάνας μου: ‘’Δε θα σε αφήσω ποτέ να τον πάρεις! Αυτός ούτε βρακί δεν έχει να φορέσει!’’
-Και εσύ τι της είπες;
-Και εγώ αμέσως γύρισα και της απάντησα: ‘’Μάνα, εγώ χωρίς βρακί τον θέλω! Αχ , νιότη με πόση τόλμη και θάρρος μας οπλίζει! Εντάξει, παράπονο από το Γιώργο μου δεν έχω . Μακάρι μόνο να μην ήταν τσιγκούνης, πολυλογάς, περίεργος, γκρινιάρης! Εντάξει, υπάρχουν και χειρότερα!
-Ας αλλάξουμε θέμα για να φτιάξει και η διάθεσή σου. Τα έμαθες για τη Γιούλη; Χώρισε με το λεγάμενο..
-Ε καλά, αυτό ήταν το μόνο σίγουρο! Αυτή θα είχε λερωμένη τη φωλιά της , όλο την έβλεπα να γυρίζει και να σουρτουκεύει. Πόσα πια να αντέξει ο χριστιανός; Την έχω δει εγώ ντυμένη και βαμμένη να βγαίνει μέσα στη νύχτα..ποιος ξέρει πού θα πήγαινε!
-Για να μη μιλήσουμε για τον κυρ Γιώργο. Πρέπει να έχει βρει άλλη από την κυρά Ντίνα. Τα συζητούσαμε προχθές που είχε έρθει και εκείνη για περιποίηση. Περιττό να σου πω το πόσο έχει παχύνει. Αφού να φανταστείς ,είχε έρθει μία ημέρα να τη χτενίσω , είδε τη λακ των μαλλιών και πήγε να την πάρει για να τη φάει! Καθόλου εγκράτεια πια αυτό το στόμα της! Μία μέρα, να φανταστείς, μου είπε πως τα γκρι φορέματα την παχαίνουν. Και ήμουν έτοιμη Σοφία μου, να της φωνάξω: σταμάτα πια να τις τρως!’’ Άστα Σοφία μου, άστα. Βίος και πολιτεία ο καθένας.
– Αχ, ο κάθε άνθρωπος έχει και τα προβλήματά του. Φαντάσου να μην είχαν, τι θα είχαμε να συζητάμε άραγε και εμείς να περνάει η ώρα μας;
-Ναι, πάλι καλά ,να ξεχνιόμαστε και εμείς λίγο… Με τι να ασχοληθούμε δηλαδή; Με τη ζωή μας;
Γράφει η
Μαρία Σκαμπαρδώνη
